وقتی زنبور نیشت زد دراز بکش و فریاد بزن*
مجموعه‌ی پیش رو به نوعی اتمامی برای مجموعه‌ی قبلی می‌باشد. این بار پرتره برای من تبدیل به محل وقوع حادثه شده است. پرتره‌هایی که با عنصر مشترکی(خشونت) کنار هم قرار گرفته‌اند. انتخاب این موضوع بی دلیل نیست. چرا که این موضوع  با توجه به شرایط زندگی ما(چه از لحاظ اجتماعی و چه از لحاظ جغرافیایی) دور از واقعیت نمی‌باشد. موضوعی که به شخصه برای من عادی شده و آن را به عنوان عنصری همیشه حاضر پذیرفته‌ام و در واقع شاید بهترین راه برای لذت بردن از آن بازی کردن با آن باشد. برای من این بار شباهت ظاهری پرتره‌ها در وهله دوم قرار گرفته است. در واقع زمینه قبلی که این پرتره‌ها با خود به همراه دارند مسئله مهم‌تری است واین زمینه نسبت به. شناخت مخاطب از شخصیت‌ها متغیر می‌باشد لیکن برخورد کلی در این مجموعه (در اینجا پرتره نگاری) نیست. بلکه چالش با مدیای نقاشی است که تبدیل به درگیری اصلی می‌شود. درنهایت این بار من به شیوه خود مدیوم نقاشی و ویژگی‌های بنیادینش را به چالش می کشم و این چالش را در مسیری موضوعی پیش می‌برم و برایش داستان می‌سازم.
دراز بکش و فریاد بزن! چرا که اکثر افراد بعد از تجربه نیش، هماهنگی کلامی و جسمی خود را از دست می دهند! آنها معتقدند اگر بخواهی بدوی، قطعا آسیب خواهی دید، بنابراین وفتی  زنبور نیشتان زد فقط کافیست دراز بکشید و فریاد بزندید!