;
سرزمین هیچ کجا، انگار جایی است نامشخص و معلق میان تنهایی و سکوتی ژرف برای رها شدن در برابر گستره ی بیکران و عظیم هستی و مجموعه ای از آنچه نمی دانیم...
آن چه که بیش از هر مسئله ای در این “هیچ کجا ” به چشم می خورد و احساس میشود ، “ردپای حضور انسان تنهاست”.
این نمایش دعوتی است برای دیدن تجسم این ردپا...
داریوش شاملو / تابستان 95