گالری دلگشا
شاید هنوز بتوان به نقاشی افزود؛ چیدمان یک پیشنهاد است، برجسته‌کردن سلیقه‌ی شخصی و راهنمایی برای فضا؛ همان دکور. راهنما این‌جا اما نه اشیا، که نقاشی‌هایند.
نقاشی این‌بار در پی یافتن راهی تازه برای ارایه‌ی خود و هم پیشنهادی درباره‌ی فضاست. دیوارهای گالری زمینــه‌ای تمام‌کننده‌تر از فضای آتلیه‌اند. فضای تازه مشارکت بیرونی می‌طلبد. راهِ رفتـــه و محدودیت‌هاى نمایان‌شده، کیفیـتی را پیـش می‌کشند که نشـان‌دهنــده‌ی پیونــدها و تناسب‌های درونی خودِ فضاست. نقاشى‌کردن از خود یا دوستان، براى هنرمند تکرار تجربه‌ی ناکامی‌ست.
دوستی، دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن، تنهایى و تک‌بودن، مرز و رابطه برای همه شرایط مشترک بشرى‌اند، اما شاید چگونگی پیوند این‌هاست که برای هر گروه انسانی با دیگر گروه‌ها متفاوت است. بازنمایی این پیچیدگی تلاشی‌ست برای کاستن از خود‌پسندیِ خود تا بتوان به شکنندگی دوستی اندیشید.
اتاقِ پیش رو تجربه‌ى هم‌کناری حضور و فراق دوست‌ها، دوست‌داشتن‌ها، و دوست‌داشته‌شدن‌هاست.
