پروژه‌ای با همکاری گالری هینترلند، وین، اتریش
وریا آریا در کارهای خود با تاریخ هویت شخصیش سروکار دارد. در شهر مادری او سنندج، قبرهای سنتی عموما با سنگ سیاه آراسته می‌شوند. آین سنگ ریزدانه که از خاکستر آتشفشانی تشکیل شده در اطراف سنندج هم یافت می‌شود. سنگ قبر آمیخته از لایه‌های بسیار نازکی است که به سادگی قابل شکستن و خردشدن‌اند. او از این خصوصیات بهره می‌برد تا به مهاجرت و مسایل اجتماعی مربوط به هویت در جامعه‌ما بپردازد. از اینرو او از سنگ قبر به عنوان منبع اصلی کار هنری حاضرش استفاده می‌کند؛ سنگ قبر به عنوان هم شیء و هم اثر.«سنگی که با آن کار می‌کنم سنگ مزار است و عموما روی قبرهای سنتی شهر مادریم سنندج یافت می‌شود. چیزی که همیشه مجذوبم می‌کند نحوه‌ی سنتی چینش این سنگ‌ها و ترکیبی است که بر ظاهر کلی قبر و طراحیش تاثیر می‌گذارد. من با ماده‌ای کار می‌کنم که که از زمان کودکی ذهنم را اشغال کرده است و خودم را با آن می‌شناسم. من سعی می‌کنم تاثیر این ماده و نمود جسمانی‌ای که ادراکم را اشغال کرده است پردازش کنم. سنگ مزار به راحتی می‌شکند و من کثرت شکل‌هایش را با هویت‌های درگذارمان پیوند می‌دهم. وقتی که سنگ در دل کوه است کامل است، با جابجا شدنش قطعه‌قطعه می‌شود. سرشت سنگ، بی‌ثبات است. اینگونه من شکل اصلیش ر با خراشیدن آن و حفظ می‌کنم و می‌گذارم سنگ به نحوی غیرقابل‌پیش‌بینی ترک بخورد.» 
وریا آریا