جغرافیای روح و تن آدمی ترکیبی از روزهایی است  که پشت سر گذاشته و خاطراتی که برایش رقم خورده است و زخم عجیب ترین عنصری است که در هر روحی یافت می شود. محدودند انسان هایی که روحشان آغشته به آهی زخم آلود نباشد.
زنان شاید به دلیل غلظت عاطفه و احساس شدیدی که دارند، زخم های عمیق تری را در نهانِ خود پنهان کرده اند.
زنانِ نقاشی های من شاید کسی جز خودِ من نباشند و شاید یادآور اکثرِ زنانِ پیرامونِ ما باشند که زخمی را به مقاومت به دوش می کشند.
این زنان در تمامِ روزها و سال هایی که دردی و بغضی همراهشان بوده، همواره با استقامت و دلیری به جنگِ سرگشتگی و اندوه رفته اند. این زخم، هیچ لطمه ای به زیبایی و ایستادگی این زن ها نزده است و آن ها با حفظ لطافت ها و ظرافت های زنانه ، به زخمِ خود می بالند.
مدت زیادی در جستجوی عنوانِ مناسبی برای این مجموعه بودم تا این که " آنیموس" را به عنوان مناسب ترین نام ، انتخاب کردم . 
یونگ معتقد است که زنان و مردان هر کدام ،در وجودِ خود ویژگی های روحی جنسِ مخالفِ خود را دارند. حالت و عواطف زنانه در مردان را آنیما و روحیه مردانه در زنان را آنیموس می نامند. 
مجموعه " آنیموس" دیالوگ واحدی دارد: زخم ها هم می توانند عامل زیبایی باشند اگر آنیموس وار این زخم ها را در آغوش کشید.
                                    ترمه موسوی