یک:
آدم ها ماهی ها را خشک می کنند!
با تنی خیس از عرق، صورتی آفتابسوخته و لبانی خشک، دست هایی مجروح از خار ماهی، غرق در میان مگس ها، لا به لای باد متعفن،
ماهی ها را خشک می کنند.

دو:
معجزه جاریست. جشن برگزار می شود. میهمانان فرسنگ ها شنا کرده اند تا به مقصد برسند، کعبه ای از گوشت و خون: انسان!
به دورش می گردند و ذکر می گویند و می رقصند تا لحظه ناب فرارسد. 
میزبانان در هیبت الیاسی و خضر، نگهدارنده دریا و زمین،
آرام آرام در میان ماهی ها غیب می شوند.
ماهی ها ادم ها را غیب می کنند!

One:
People dry Out the fish! With Wet bOdies COvered in SWeat, Sun-burnt faces and dried lips, hands wounded with fish thorn, Surrounded by flies, in the midst of the putrid wind, They dry Out the fish.
Two:
Miracle is flowing. The feast is being held. The guests have swum thousands of miles to reach their destination,
A Kaaba Of meat and blood: The Mankind They Spin around it and recite WOrds of prayer and dance until they reach that pure moment. The hosts, the guardians of the Sea and the earth, dressed in Elias and Khizar, Slowly fade among the fish.
The fish make the people Vanish!