... شاید خواسته‌ام سیمرغ را از دل منطق‌الطّیر و با تمرکزِ جدی بر نمودِ نقاشانه‌اش در گل‌ومرغِ ایرانی، که خود برای نزدیک به سه قرن، نمادنقاشان آزاد بوده است؛ با نگاهی دیگرگون از جنس خویش، تصویر کنم... شاید هم خواسته‌ام بگویم که گرچه وحدانیت در گروی کثرت است، ولی این کثرت است که واحد را می‌سازد؛این اقلیت‌ها هستند که می‌توانند اکثریت‌ها را شکل ‌دهند و... شاید هم نه!... شاید بعد از ده سال طرح و تحقیق، و پنج سال اجرا، به موازات تمام آن‌چه در این سال‌ها به انجام رسانده‌ام، خواسته‌ام  در راستای مفاهیم مجموعه، صبر را در برابر شتاب‌زدگی‌های روزانه و تضادهای متداول که در تقابل و تکامل یکدیگرند، بسنجم... شاید هم نحوه‌ی ساخت و پرداخت در گل‌ومرغ  و در نهایت، ذات جست‌وجوی سیمرغ، خود این صبر را می‌طلبیدند...  شاید این وادیِ آغاز هم نباشد اما... شاید فقط خواسته‌ام اتّحاد و صلح و دوستیِ بیشتر را گوشزد کنم... شاید هم... اما جدای از هر شایدی، یقین دارم که این مجموعه ادای دینی‌ست  به: سیمرغ، شیخ فریدالدین عطار نیشابوری، ابوحامد محمد غزالی، رضا عباسی، محمد زمان و...
امیرعلی گلریز
پاییز 1394