روزی که والتر بنیامین اَصالتِ زیبایی‌شناسانه‌ی اثر هنری را در عصرِ بازتولیدِ مکرّرِ آن مورد تردید قرار می‌داد، نمی‌دانست که عصری هم فرامی‌رسد که تکثّرِ تولیدِ آثاری با عنوانِ هنر در جهانی مجازی و با سرعتی حتا خارج از مخیله‌ی انسانِ قرن بیستمی رخ خواهد داد؛ عصری که یک‌پای هر اتفاقی، از جمله هنر، در جهان مجازی گیر است. 
پروژه‌‌ی Direct vision، مواجهه‌ی واقعی با مجاز است؛ و مواجهه‌ای است دشوار. واقعی‌ترین ارتباط با هنرهای اینستاگرامی، با عرضه کردن آن‌ها در شکل نمایشگاهی و در گالری‌های شهری. در این منظر، قضاوتی هم اگر در میان باشد، از همان اصول نقد هنری در فضای واقعی پیروی می‌کند. گو این‌که در این شکل، مخاطب فرصت هم‌زمانْ بیش‌تری برای خود و قابی که مقابلش می‌ایستد قائل خواهد شد و این مکث اگر یک ثمره بیش‌تر برای او نداشته باشد، آن همان دقیق شدن و مقایسه‌ای‌ است که میان خود(وضعیتِ خود) و اثر می‌بیند. این مقایسه، به‌یقین، در برخورد «بیننده/ کاربرِ» فضای اینستاگرام با یک اثر، به این شکل رخ نمی‌دهد. می‌گوییم بیینده/ کاربر، چون هنوز معتقدیم فاصله‌ای هرچند اندک، وجود دارد میان تماشای گذرای یک پستِ اینستاگرامی میان هزاران پستِ قبل و بعدیِ آن و نظاره‌ی یک اثر هنری در یک گالری با شئونی که کمابیش آموخته‌ی آن شده‌ایم. به دیگر سخن، هدف این پروژه تنها بررسی رویکرد اینستاگرام و مواجهه‌ی آن با واقعیت در حوزه‌ی اجتماعی ایران است؛ نوعی مطالعه‌ی فرهنگی که بایستگی‌ و اهمیتش را از سیلِ فزاینده‌ی کاربرانش در ایران کسب کرده است.  و چه‌بسا که نتایجی که از اجرای این پروژه به‌دست خواهد آمد، توجهِ منتقدینِ این عرصه را به شکلی جدی‌تر از پیش به کارکردهای این قبیل رخدادها جلب کند.
در این پروژه از کیوریت با روشِ آرام استفاده شده است؛ روشی تدریجی و کاملن زمان‌مند. 

بخش‌های این پروژه شاملِ:
بخش نمایشگاه: 
عرضه‌ی آثار در قالب نمایشگاه، در شاخه های هنر عکاسی ، نقاشی ، ... و ویدئو آرت و نیز در قالب پرفورمنس.  

بخش مطالعاتی _ پژوهشی:
_ ارزیابی و تحلیل آمار موجود از کاربران اینستاگرامی در ایران؛
_ مصاحبه با   برخی کاربران  فعال در اینستاگرام ؛ 
_  بررسی و آرشیو تحقیقاتی که بر اساس اینستاگرام صورت گرفته.

نمایشگاه‌های Direct photo  قسمتی از پروژه  Direct vision است که در آن‌ها فقط عکس‌ها به نمایش در آمده اند .
در این نمایشگاه‌ها سعی بر این است، محیط صمیمانه و مطبوع حاکم بر فضا، بتواند پیوندی بین واقعیت و مجاز برقرار کند، تا این مواجهه به شکل واقعی‌تری صورت پذیرد.

دربخش ششم  Direct photo  عکس‌هایی از
اکبر ترابی
علی راد
روح الله قربانی
نریمان نصیری
محمدرضا نظمی
به نمایش در آمده‌اند