کوه قاف،‌آنجا که انگار هستی زمینی تمام می‌شود، ‌نمادِ آخرین حدِ افق در دسترس آدمی است. جایی که حیرت تنها حس باقی مانده است. دست که دراز کنی از بلندایش به بطن آسمان انگشت می ‌سایی؛ چه حیرت ‌‌انگیز، چه شوق ‌آفرین.
کوه قاف، ‌انگیزشِ طیِ ‌مسیر والایی است تا به آخرین مرز پالودگی نزدیک شوی و دیگر غیر از تو هیچ چیز حایل نباشد و به یکباره آگاه شوی.
نگاه به طبیعت شاید از همین منظر است که ناخودآگاه و بدون هیچ اصراری، ‌همواره جذاب می ‌نماید. در مجموعه‌ ی حاضر هیچ انگیزش فلسفی یا عرفانی وجود ندارد و ارجاع به کوه قاف تنها اشاره به تصویری نادیده،‌ رویایی و دور از دسترس است که شاید انعکاسی از آن را در خود جای دهد.
زیست با طبیعت و در طبیعت به همین سادگی ممکن می ‌شود.
آیدین خانکشی پور- بهمن نود و پنج

Mount Qaf, where the earthly existence seems to come to an end, is the symbol of the last horizon accessible to man. Here, amazement is the only feeling one is left with. Here, one only needs to stretch their hand to touch the sky; how amazing, how exhilarating!
Mount Qaf, an exalted motivation to take the road and approach the farthest limits of refinement, where there is no barrier except you, and you suddenly become fully aware!
It might be from this perspective that looking at nature is, unconsciously and without anyone’s urging, fascinating. In the present collection, there is no philosophical or mystical motivation, and reference to Mount Qaf is only an allusion to an unseen, dreamlike and inaccessible image, which might provide us with a reflection of it.
Living with and in nature can thus simply become possible.
Aidin Xankeshipour - Mar. 2017