ستاره شهبازی بیشتر با طراحی‌ها و چیدمان‌هایش- که اساساً بر پایه‌ی یافته‌هایِ دیداری‌ای که توسط هنرمند به صورت دیجیتال دستکاری شده‌اند- شناخته می‌شود. اگرچه شکل بدن انسان، اغلب در قالب طراحی از پرتره‌ها و عکس‌های قدیمی، همواره عنصر غالب در ترکیب‌بندی‌های اوست، اما در آخرین اثر این هنرمند، شکل بدن، و به‌خصوص خود بدن، در مرکز یک تصویر معاصر قرار داده شده است، که اثر را از یک کار عکاسی صرف فراتر می‌برد  | . «آنتِدوم» از ناتوانی هنرمند در دست‌وپنجه نرم کردن با خشونتی که بر بدن وارد می‌شود، نشأت می‌گیرد. این خشونت، نه تنها با تولید تصاویر، بلکه در چرخش آن‌ها ضبط و مجسم شده است. آنتدوم برگرفته از واژگانی چون زخم، جای زخم، ارتوپدی، استخوان‌ها و مواد شیمیایی‌است.  آنتِدوم ترجمان هنرمند از بازنمایی خشونت در خوراک‌های خبریِ زندگی روزانه‌ی ماست. در این اثر، وی بر توانایی نفوذ پرتوها به بدن تمرکز می‌کند؛ هم نفوذ این پرتوها در پزشکی و هم در استفاده از آن‌ها در اسکنرهای بازدید بدنی در پست‌های بازرسی بدنی مرزها و نیز دیگر اشکال بازرسی . |   چــــیدمان مــــــکان‌ محورِ شـــــهبازی از «آنتدوم ۲» بــــــرای گالری طراحان آزاد، شــــــــــامل عناصر دیـــــــــداری و شنیداری‌ای اســـــت که ناقل حــــس آسیــــــب‌پذیری در نتیـــــجه‌ی تــــــــغییر مــــــرزها بیــــــــن بــــــــدن خصــــــوصی و عـــــــمومی است

Setareh Shahbazi is best known for her drawings and installations that are primarily based on found visual material that is digitally manipulated by the artist. Although the human figure has always featured prominently in her compositions, often drawing from old portraits and photographs, the artist’s more recent output has positioned the human figure, and increasingly the body, at the centre of contemporary image making practices that far surpass the medium of photography. | “Antedoom” emerges from her inability to grapple with violence inflicted on the body that is not only captured through the production of images but also in their circulation. Conceived around a litany of terms, including wound, scar, orthopaedics, bones and chemical substances, Antedoom (2017) is her way of translating the unrepresentable brutality of our daily newsfeeds. In the work, she focuses on radiations ability to penetrate the body, both in its use within medicine as well as its deployment at border inspections through body scanners and other forms of surveillance. | Shahbazi’s site-specific installation of “Antedoom II” for Tarahane Azad features a visual component and sound elements that convey a sense of vulnerabiltiy through the shift of borders between the private and the public body.