گالری افرند
زندگی همواره از دست رفتنی‌ست.
شاید از خوبی‌های زندگی باشد که نمی‌توان به لحظه‌ی قبل بازگشت یا چیزی را جایی از زندگی ثابت نگه داشت.
گذراندن لحظات، تنها انتخاب پیش روی ماست.
این زیست اجباری لحظه به لحظه، حال را به گذشته و لحظه را به تجربه بدل می‌کند. تجربیاتی که هم خواستار فراموشی آنها هستیم و هم توانایی فراموش کردن آنها را نداریم.
مجموعه‌ی پیش رو نقاشی‌هایی متأثر از همین تجربیات هستند. درست همانند نگاه کردن به جای یک زخم التیام یافته.
این آثار با ترکیب‌بندی‌های اکثراً عمودی و افقی، بدون پرداختن به مکان و زمانی مشخص، فاقد هرگونه پیام و راهکاری هستند.
نقاشی‌هایی که برای خوشایند همگانی یا زیبایی صرف کشیده نشده‌اند بلکه نیازی فراتر منشأ خلق آنها بوده است.
تجربه‌ای متفاوت با تجربه‌ی روزمره‌ی زندگی و شاید تجربه‌ی درد.
