روزی که تمامی امیدها مردند و باورها آنقدر کمرنگ شدند که اضطراب و دلشورگی بر ثانیه های زندگی هجوم آوردند، سراب طلسم در صحرای سرگردانی نهانمان آشکار می گردد.

بی پروا باید اذعان داشت که چنین روزی را اکثرمان، حداقل یکبار در چرخه حیاتمان داشته ایم.

در مجموعـه حاضر، در حد توان سعی شده اشکال مختلف طلسم، که امروزه بر روی هر نوع سلیقه و طبقه ای در جامعه ما سایه افکنده، بر روی فرمهایی که برگرفته از تخیل ماهیتی آنهاست، به نمایش گذاشته شود. نه تلاشیست در جهت تأئید آن و نه کوششیست برای مردود دانستن این امر. چه بسا گاهی فرد آنقدر در اعماق وجودش به این امر ایمان واهی پیدا می کند که همین باور مطلق، خواسته هایش را دست یافتنی می کند و توهم طلسم را به واقعیت گره می زند.