شمس تبریزی جهان ما را جهانی کاهشی می بیند. جهانی که به مادّه دلبند است و حرکت در آن بسیار آرام صورت می گیرد.انسان شمس ،در تغییر است که جانِ جان فزا می یابد: " بر هیچ مایست. پیشتر آ تا بزرگی بینی."
امروز در جغرافیای برده داری مدرن، تمام نگاه ها به گذشته و خاطرات بر می گردد تا مفرّی از شادی باز شود ـ همان خاطرات کهنه ، همان شوخی های قدیمی.ما در کرختی یادآوری آنچه بوده ایم , سخت زندانی شده ایم . انگار انسان جدید نمی خواهد پیشتر رود.
گورویچ نام انسان جدید را "انسان کسر شده" گذاشته است. انسانی که از آرکتایپ خود دور افتاده است. انسانی به شدّت مادی.
در این ورطه ، حضور کمرنگ می شود. کمرنگ و کمرنگ و کمرنگ تر تا جایی که تک گویی زیباتر از دیالوگ می شود.
مشکلی به وجود آمده است
اثر از آرشیو شما حذف شد
اثر به آرشیو شما اضافه شد
هنرمند از آرشیو شما حذف شد
هنرمند به آرشیو شما اضافه شد
گالری از آرشیو شما حذف شد
گالری به آرشیو شما اضافه شد
نمایشگاه از آرشیو شما حذف شد
نمایشگاه به آرشیو شما اضافه شد
گالری جرجانی
