آخال

دیواره های کاغذی من بر گرفته از دیوار کوچه ها،محله ها و شهر های مختلف ایران است.
در هر سفر ودر هر جا،از سیستان و بلوچستان تا دریای خزر و از میدان تجریش تا خیابان انقلاب ،دیواره ها مملو از یادداشت ها و خط نگاره های مردمی است، که در این محیط کودکی کرده اند، نوجوان بوده‌اند، بزرگ شده و زندگی می‌کنند.
گاه خط نوشته های متعدد و مکرر یک دیوار، مفهوم آن دیوار را تغییر داده و گاه یادآوری می ‌کند که این جا یک محل گذر، و این جایی است برای عبور. من همواره در این محل‌های گذر و جاهای عبور، ایستاده ام و به نقش ها و رسم های نوشته بر آن خیره شده ام.
"آخال" در فرهنگ های لغت به معنای چیزهای دور ریختنی، خاشاک و چیز‌های بیکار مانده و بی‌استفاده است.انتخاب من از کارتن‌های بازیافتی و مقوا های استفاده شده و باز گرداندن دیواره‌های محله‌ها و شهرها ی گوناگون بر این متریال دور ریختنی، دغدغه‌های رنگی یک شهروند در محیطی سیاه و سفید است.
کارتن و مقواهای بازیافتی و رنگ پلاستیک ساختمانی و بی توجهی به قاب، پاسپارتو و آنچه که اثر را در موقعیت یک "شی تزیینی" قرار می دهد، مرا در موقعیت تصمیم گیری می‌گذارد، به این منظور که هنر می تواند فاصله بین زشتی تا زیبایی را ترمیم کند.

شادی یثربی