در آغاز پنجره بود تنها دلخوشی‌مان از هم
تنها سهم من حفره‌ای کوچک از نور در دل سرد صخره های سنگی گذرگاه
گذشتن و رفتن پیوسته در دلتنگی خیابان مریخ
من هم مثل تو به سهم کوچکی از گرمایش به انتظار نشسته ام
صبح
در صف نانوایی
زیر سایه ی شلوغی شهر
پناه بر تاریکی
یک پنجره براى من کافیست....
                           «نرگس فیلى»