نقاشی‌ها و طراحی‌های ما بدون حرف و توضیح آغاز می‌شوند. از شادیِ بی‌اندازه و کودکانه‌ی ما سخن می‌گویند. اما این سرخوشی توامان شامل شادی و تلخی است. چرا؟ این سوالی است که درگیرش هستیم ولی به دنبال پاسخی برای آن نیستیم. طرح همین سوالِ برخاسته از تضاد و تناقض، نهایت پاسخی است که می‌توانیم پیگیرش باشیم.در این جهان سرخوش هیچ چیز سر جای خودش نیست. چرا باید آسمان 

آبی باشد و مرلین مونرو سنگین و رنگین باشد؟ جمع ما سرخوشی و طنزِ خارج از قاعده و مرزی را برای مخاطب پیش می‌کشد. لیکن در ادامه مسئولیتی در رابطه با تلخکامیِ بعدی بیننده بر عهده نمی‌گیرد.