نقاشی کردن برای  من روندی غیرقابل پیش بینی دارد . چندان اهمیتی ندارد حاصل این فرایند آبستره یا فیگوراتیو، کلاژ یا طراحی ساده، در مورد زنان یا مردان باشد.

نقاشی تمام این تقسیم بندی ها را برای من و کارهایم از بین می برد.

مجموعه­ی «یک فنجان قهوه برای آقای فرانکنشتاین»  که بین سال­های ۱۳۹۴ تا ۹۶به اجرا درآمده است ادامه­ ی حضور مانکن­ ها  در کارهایم  هستند، نقاشی­ هایم آن ها را دنبال می­کنند و برخوردهایی را ثبت می­کنند، مانکن ­های کاغذی کلاژ یا طراحی شده که بازنمایی فیگور یا شکل­های ناب هستند، فصل­هایی را برای مجموعه در نظر می­گیرند.

نقاشی­های من  غایت خود را در رنگ­ها دنبال می­کنند. عناصر دیگر باید پیرامون رنگ و تحت نظارت آن قرار گیرند تا دیده شوند، به زبانی کودکانه باید حرف رنگ را گوش کنند. این یک انتخاب نیست، بلکه فرایندی ساده است بدون هرگونه ادعای بزرگ که البته امکان دارد به نتایجی پیچیده برسد.

سوگند نبی

فروردین1397 

To me, Painting, owns an unpredictable procedure; whether it is an abstract or a figurative painting, collage or a simple design about men and/or women, the result is not a priority.

Painting, eliminates such divisions and borders for me.

“A Cup of Coffee for Mr. Frankenstein” is a collection worked during 2015 to 2017, a continuation of the mannequinins in my works; my paintings follow them and record encounters. Paper-collaged or designed mannequinins who represent figures or pure forms, create chapters for the whole collection.

My paintings seek their extreme in colors; the rest of the elements must be attached to and under supervision of the colors in order to be detected. In a simple, childish language, they must obey the colors. This is not a choice, but a simple procedure free from any great declarations which might lead to complicated results as well.

Sogang Nabi

April 2018