یا لطیف
پذیرفتن این مهم که اثر هنری جسم یک ذهنیت و ایده است فارغ از آنکه ایده ی مورد نظر چقدر ناب یا سطحی باشد این امر را روشن میسازد که شاید مخاطب برای درک اثر به چیزی خارج از خود نیاز ندارد . البته که آن اثر پرورش یافته و بالیده ایده ای در ذهن مؤلف بوده ولی ممکن است ناقل ایده هایی ممتد و متناوب و حتی متناقض در ذهن مخاطب خود باشد . شاید مؤلف تا قبل از حضور مخاطب واحد و یگانه بماند ولی به محض عیان شدن اثر و ارتباط با مخاطب مؤلفی جدید متولد میشود ، شاید فاش نکردن ایده ی اثر از سمت مؤلف مخاطب را در دستیابی به تخیل و اثر را برای زیستی مجدد در ذهنی نو بهره مند سازد . 

سپهر مهردادفر 
بهار ۹۷