خوشنویسی هنری است  تنیده در نوشتار و حروف.
زمانی خوشنویس اشعار ,آیات قرآن و سخن بزرگان را بر صفحات کتاب  تک نسخه ای در کنار نقاش و تذهیب کار می نگاشت تا بر ارزش آن کلمات صد چندان بیفزاید.
خوشنویس کلمات را به زیباترین شکل می نوشت تا ماندگار شود.
در دوران به اصطلاح مدرن,سنت و مدرنیته در تقابل با هم بودند.

هنر سنتی قاعده گرا بود و تغییر ساختار شکنانه را بر نمی تافت,هنر مدرن خط را به عنوان یک عنصر بصری می نگریست و می شکست قاعده ها را....

خط  و خوشنویسی البته در سیاه مشق ها خود را از معنا و خوانایی جدا کرده بود و زیبایی بصری جایگزین می شد,ولی حتی در سیاه مشق هم قاعده  ها رعایت می شد.

خط ومعنای مدرن می خواست قالب  را بشکند و این در تناقص با سنت بود..
شکستن آغاز تغییر بود,ولی هر شکستنی زیبا نیست و چینش جدید تفکر نو می طلبید 

خط و معنا با نگاه نو بهانه این نمایشگاه است.هر چند این راه بیش  5دهه است آغاز شده و آنان که تفکر نو را درک کرده اند ,ماندگار ند.

اهورا محمدی