سیب تمامیت خود را از دست می دهد و بدل می‌شود به اغواگری که هربار سزان را وا می‌دارد دوباره آن را بکشد. با این حال جادوی این رابطه ممکن است برای بسیاری از آشنایان تاریخ هنر مدام کمرنگ‌ شود و دوباره فرمی آشنا پیدا کند. یک راه برای تازه کردن نگاه‌مان شاید این باشد که گاهی به دیگر آثار این هنرمندان بنگریم، آنجا که چیز دیگری توجه‌شان را جلب کرده است. 
هنرمندی که به فیگورهایش آشناست، منظره را چطور می‌بیند؟ آنکه جهان تازه‎ای از اشیاء برپا می‌کند، چه نسبتی با گیاه خواهد داشت؟ اگر او با زیر و بم چوب آشناست، در برخورد با غریبه‌ای مثل فلز چه خواهد کرد؟ با تماشای لبه‌های جهانی که این هنرمندان خلق کرده‌اند شاید بتوانیم کل آثار آنها را از منظری دیگر ببینیم.