باز هم دیر رسیده ام، ساعت به وقت محلى پنج دقیقه مانده به دیروز است.

"حال" دقایقیست که "گذشته" شده است، اینرا سکوت و انبوه خاک مانده مى گوید. گویى زمان رفته و مکان باقى مانده است.

 همه رفته اند،

جز اشیا که هنوز تنشان گرم است.

 حضور انسان ها از عدم وجودشان احساس مى شود و نبودشان مى شود باورى براى بود شان.

"خالى" به باورم مى دهد که اینجا، جایى براى زندگى بوده است.

منتها

باز هم ، دیر رسیده ام.

 

دیوهای خاکستری، مجموعه تصویرسازی های حجمی ست براساس داستان های عامیانه فارسی با تمرکز بر داستان هایی که عنصر دیو در آنها وجود دارد.دیو های خاکستری یاد آور داستان هاییست که تخیلات دنیای کودکیمان را تشکیل می دهد، تصویری از این داستان ها درذهنمان باقی مانده که  در آن دوران با شنیدنشان به صورت نا خود آگاه  در گوشه ذهنمان شکل می گرفتند وما را می بردند  به دنیایی رویا گونه و دور از واقعیت که تمامی عناصر آن زاییده ذهن خودمان بود و هر کس به گونه ای این دنیا را شکل می  داد  وتنها یک مسئله مهم بود،( در اینجا محدودیتی وجود ندارد).و این دنیای ذهنی من است از دیو های آن داستان ها که نه خوب بودند و نه بد و تو همیشه غافلگیر میشدی از شناخت شخصیت آنها. اینها تصاویر خاکستری باقی مانده دیو هاست در ذهن من ،موجودات دوست داشتنی که بد انگاشته می شدند و خود نیز خود را بد طینت می انگاشتند و دور شده از اصل خویش.