آنطورکه روتکو گفته «حساسیت مبنای بودن ما در جهان است - این یک رابطه حیات بخش با چیزهایی است که وجود دارند». تصویری هم که من انتخاب کرده ام از رابطه ام با امر بیرونی ـامری که همزمان می تواند تلخ، بدرنگ، عبوس، زیبا، ناپایدار یا دلپذیر باشدـ بسازم، تصویریست رنگین و کمی پایدارتر (آنقدر که عمر بوم و رنگ رویش اجازه دهد).
اینجا به گلها نگاه کرده ام، ابژه ای زیبا، شکننده و البته ناپایدار که ناچار سرنوشتش چون تمام دیگر چیزهای زیبا و نازیبا به زوال می انجامد.
اما من انتخاب کرده ام آن لحظه ای را ثبت کنم که گلها در زیبایی رنگینشان سرودخوان زیر آفتاب مایل پاییزی که روی میز اتاق خوابیده، نشسته اند. سعی کرده ام لحظه ای را جاودان سازم که نامش را جوشش شادمانی می نامم، شادمانی ای که دلیلی ندارد اما ارزش جاودانگی چرا.
کاملیا صفایی
 

 
As the Rothko said: “sensitivity is the basis of our existence in the world. This is a crucial relationship with the objects that exist." The image I chose to draw to show my relationship with the object in the outer world is one that is colorful and slightly more stable (stable as long as the longevity of canvas and color) and is reflecting a sense that could be at the same time  bitter, ugly, sullen, pretty, unstable or pleasant.
Here I have looked at the flowers, a beautiful, fragile and, of course, a mortal object, which inevitably leads to a decline same as all other beautiful things. However, among which, I have chosen that moment to capture when the flowers are sitting in their colorful beauty on the table sunbathing under the autumnal sunshine and singing eternity song and tried to make it an immortal moment that I might call it eruption of happiness. Happiness with no reason but well worth the immortality.
Kamelia Safaie