مرور و بازنگری آثار کم¬نظیر ایرانی و غیر ایرانی در کنار شناخت ابزارها و تکنیک¬ها آغازگر راهی بوده که جایگاه چاپ دستی امروزمان را به شکل روزافزونی مرتفع¬تر ساخته است.
آنچه پیش روست نشان می دهد، هنرمندان جوان ایران می بایست، هرچه بیشتر، از فهم و ادراک تکنیک و ابزار در عرصه ی چاپ گذر کنند و مرزهای تازه ای را فرا رو قرار دهند. گسترش مرزهای مرسوم، توان خطر پذیری نسل حاضر را به چالش می کشد و اجازه می دهد تا چاپ دستی توان اصلی خود را باز بنمایاند. توانی که با توجه به تیراژپذیری چاپ، می¬تواند تاثیر بزرگی بر هرچه دموکراتیک-تر شدن هنر در زیست ایرانیان داشته باشد. نسخه¬پذیری چاپ¬دستی شاید تنها امید تداوم معاشرت ایرانیان با هنر در وضعیت دشوار و هول¬انگیز اقتصادی این روزها باشد.