من در «لمیده‌.ها»، فقدان و غیاب را جستجو می‌.کنم؛ فرآیندی از مطالعه، ساخت و پرداخت. تجربه‌.ی خیال‌.پردازی در خلوتگاه‌.ها، جرقه‌.ی اولیه‌.ی این مجموعه شد. خیال و تصویر‌.سازی بر اساس آثار بر‌.جا‌.مانده‌.ای که من را از “رخدادی در گذشته” آگاه می‌.کرد. دیوار‌.نویسی‌.ها، ملحفه و پارچه‌.هایی که نشانی از ارتباط سه‌.گانه‌.ی عشق، بدن و زیبایی داشتند .
این دیده‌.ها، شباهت زیادی به تجربه‌.ی من در دوران تحصیل داشت. وقتی دانشجوی نقاشی بودم در مواجهه با تصاویر نقاشی در کتاب‌.ها به جای دیدن، مجبور به خیال‌.پردازی می‌.شدم. تصور‌.کردن برهنه‌.هایی که به زشتی پوشانده و از دید پنهان شده بودند.
اکنون من در مجموعه عکس «لمیده‌.ها»، با ساختگی کردن امر واقعی شما را به خیال‌.پردازی درباره‌.ی واقعیت دعوت می‌.کنم. تصور کردن لمیده‌.های برهنه در میان متروکه‌.های دنج و جنگل‌.های بکر ایران که نشانی از انسان دارند و ندارند؛ هم تصویر آدمی هستند، هم نیستند .
رئوف دشتی