ابزار به رنگ آغشته می شود و ماده رنگی را بسان جمله ای در یک نوشتار به سطح اضافه می کند.
گاهی از آن برمی دارد و کم می کند مثل خط خوردگی یک فعل و دوباره می نویسد...
ما به بهانه مسئله لندسکیپ می نویسیم...
بزرگان تاریخ هنر با تغزل با منطق تحلیلی یا به هر طریق دیگر منظره را به ثبت رسانده اند چنانکه هنرمند می بیند مثل نویسنده ای که تاریخ می خواند و حرفی نو ثبت می کند و به مثابه واکنشی در این گفتمان تاریخی رفتار می کند... ما نیز خوانده ایم... دیده ایم... نوشته ایم... و درجایی که به جبر زمان، معاصر می خوانیمش... به منظره نگاری پرداختیم...
همین نقطه.

همیشه نقاشیها و طراحیهای پر کار و با جزئیات زیاد منو شگفت زده می کنه. نه از این جهت که مهارت نقاش و یا طراح برام شگفت انگیز باشه بلکه علتی که باعث شده یک نقاش ساعتها وقت برای شبیه سازی صرف کنه و تصویری همانند عکس بسازه، برای من جای سوال داشته.
همیشه کارهای کم کار ولی با بیان قوی منو جذب می کنه و باعث  میشه هنرمند رو تحسین کنم. آرزوی خودم هم این بوده که بتونم با کمترین خط بیشترین احساس رو در کارهام داشته باشم. نمی دونم موفق بودم یا نه ولی تلاش خودمو کردم.
کیوان نظام آبادی