هنر از جمله ی مقولاتی است که با احساس و روان آدمی دم‌خور است.
می بیند، کنکاش می کند، با روان آمیخته می شود، با احساس می آمیزد و با لحظه ها و آن زندگی همراه می شود و چون لحظات دم به دم نو می شوند و به روز میگردند، هنرمند نیز لحظه به لحظه با نو شدن و تعالی یافتن هم سو می گردد.
از این روست که هنرمند باید با جهانش و روزگارش و لحظاتش هر دم همراه گردد تا نو شود و به کشف و شهودی نو دست یازدکه اگر چنین نباشد با صنعت همراه است و از نو گردیدن و نو یافتن به تکرار و تقلید و ملال روی می آورد و چه بسیارند این چنین کسان.
کیارش یعقوبی  از جمله ی جوانان پرشوری است که میخواند، می اندیشد، می بیند، با لحظه و احساس دم‌ میخورد تا کشف کند، بیابد، حظی برد، لحظه اش گرانسنگ شود و آنی بیابد. او علاوه بر اینکه در خوشنویسی کلاسیک دستی توانا و ذوقی وافر دارد در حوزه ی  نقاشیخط  که از جمله ی حوزه هایی است که تنها خوشنویسی به کار آن نمی آید و باید نقاشانه دید و نقاشانه پویید نیز علاقه  و همی بیشمار دارد.
در سالیان گذشته جدیت و تلاش بی حدش را دیده ایم و خلاقیتش را ستوده ایم. او این بار به سایه ساران رفته است. سایه هایی که دلچسبند و گفته بسیار دارند.سایه هایی که گاه از خود نیز نزدیکترند و حضورشان صریح تر.
نگاه خلاق و پویای او بر آن شده تا حضور سایه ها را بر دیوار دلهای مخاطب ارزانی داشته به  صراحتی خاکستری و بی رنگ ولی بی آلایش و روان  دست یابد.
در روزگاری که رنگها و آذین ها چشم آزارند و فریبکار و مجال درست اندیشیدن و بی پیرایه دیدن را از مخاطب می ربایند و دریغ می دارند. رنگهایی که حضورشان ما را از کیفیت و جوهر دور می سازند و تنها غفلت صورت و فریبندگی ظاهر را به ما ارزانی می دارند. سایه ها بی پیرایه اند، بی رنگند ولی صریح و قاطع اند و بی هیچ کم و کاستی ناب اند و به ذات هنر نزدیک تر. ما را به جوهر حروف و کلمات و نقش های رمزآلود و رقصان آن رهنمون می سازند.
بر این خلاقیت و دید و دلشوره و تلاش و هم نوشدن آفرین باد.

عین الدین صادق زاده
آذر ۹۷ 

جهان ما و هر چه در آن است از قطره های باران و دانه های برف و درختان صنوبر. تا ستارگان بی شمار همه تنها تصاویر شبح گونه ای هستند .از واقعیتی دور از دسترس که خارج از بعد مکان و زمان بر ما فراتابانده میشوند و نقشی ماندگار بر سایه سار لوح وجودمان ترسیم میکنند و هر جزءی از تصویر تمامی محتوای کل را در خود مستتر دارد. 
نظم پیدا و نامستور است.اما نظم دیگری هم هست که ناپیدا و در خود پوشیده است. بیایم لحظه ای تأمل کنیم که این همان جهان سایه هاست.

کیارش یعقوبی
آذر ۹۷