سیاوش کسرایی در سال 1318 در تهران متولد شد، کودکی خود را درخراسان گذراند و در سن 18 سالگی به کرمانشاه مهاجرت کرد؛ در آنجا آموزش نقاشی را آغاز کرد و نزد خانم ترنر مبانی طراحی و هنرهای تجسمی را آموخت؛ سپس در سن 20 سالگی برای تحصیل در آکادمی وین به اتریش مهاجرت کرد و تحت تاثیر مکتب وین شیوۀ نقاشی‌اش را برگزید. 
کسرایی نقاشی توانمند است که در نقاشی‌های شاعرانه‌اش، نشانه‌های فرهنگ اصیل ایرانی را به‌روشنی می‌توان دید. او حکمت نهفته در آبرنگ‌هایش را با جدیدترین تکنیک‌هایی که در وین آموخته با نشانه‌هایی از فرهنگ ایرانی، عرفان و معرفت ذاتی و باطنی‌اش به نمایش می‌گذارد. این حکمت نهفته در آثارش از اشتیاق او به خلوت عامدانه‌اش نشات گرفته که همۀ این‌ها از شخصیت و ذهنیت شاعرانه و کمال‌یافتۀ او می‌آید. او خلوتی بزرگ برای خودش مهیا کرده بود و هیچ محفل روشنفکرانه‌ای را بر خلوتش ارجح نمی‌دید و همانطور که از استادش علی اکبر صنعتی فرا گرفت، هرگز به اطاعت از افکار و ایدئولوژی‌های بازار هنر تن نداد و همواره بر مسیر خود مقید بود؛ از همین رو آثار خیال‌انگیزش را با اشراف کامل به فرهنگ و هنر بومی ایران و با شاعرانگی مختص خود ترسیم کرد و درنهایت توانست نقاشی‌هایی شرقی، خاص سبک و استنباط‌های شخصی خویش خلق کند.
اکنون آرتیبیشن منتخبی از آثار آبرنگ و رنگ‌روغنش را به پاس 50 سال خدمت او در عرصۀ هنر تجسمی کشور، جمع‌آوری کرده و به نمایش می‌گذارد. آثار منتخب این نمایشگاه منتخبی از آثار کسرایی است که از دل فرهنگ و طبیعت ایران، بازنمایی طبیعت، درختان، روستاها، خانه‌های قدیمی، مردم فراموش‌شده و نادیده‌انگاشته شدۀ جامعه وجود دارد؛ آثاری که ترکیبی از سبک‌های طبیعت‌گرایانه اکسپرسیو، سسمبولیک و سورئال و طبیعت‌گرایانۀ اوست. این نقاشی‌ها از خانه‌های کاه‌گلی، درختان، مردم، کوچه‌ها و باغ‌های ایران و خانه‌های قدیمی است، همچنین نقاشی رنگ‌روغنی سورئالی از معدود آثار رنگ روغن سمبولیک او در این نمایشگاه حضور دارد.