در همین نقش‌ها و مناظر کلی حرف دارم که بزنم. اگر بتوانم یک کوچه‌ی خلوت را وسط گرمای ظهر تابسـتان در بیاورم، کلی لـذت دارد و کلی هـنر است و حرف زده‌ام. از برخورد منظره و آدم و تنوع شـکل ها‌ست که حرفم را می‌زنم. من عاشـق طبیعت نیستم؛ از کار خودم روی درخت ‌ها خوشم می‌آید. شکل درخت و شکل خانه و شکل آسمان را مثل سه حجم کنارهم می‌گذارم. این دیدی است وسـیع به طبیعت و منظره و من این دید را دوست دارم. اصلاً نقاشی کردن، صـدای کشیده شدن قلم، کشیدن منحنی‌ها و شکسته‌ها، لذت دارد؛ در آوردن سایه روشن لذت دارد؛ خش خش قلم‌مو و مدادرنگی است که لذت دارد [...] از رنگ خوشم می‌آید، اما درعین حال از آن فرار هم می‌کنم. در کارهای من آن‌قدر گوناگونی هست که نمی‌شود درباره‌ی رنگ‌شان حرف زد. از رنگ‌های ترکیبی خوشم می آید؛ برای اینکه رنگ‌های ترکیبی گاهی رنگ‌های عجـیب و غریبی به آدم می‌دهد که فقط در نقاشی می‌توان دید. این ترکیبات را در نقاشی اصطلاحاً می‌گویند خاکستری! و وقتی کنار هم می‌نشینند خودشان را نشان می‌دهند. من از این رنگ‌های پیچیده خوشم می‌آید. این اواخر فکر می‌کنم فقط دو یا سه رنگ در نقاشـی کافی نیست، بلکه باید مدام رنگ بگذاری و پاک کنی. گاهی رنگ‌ های عجیب و غریبی هم به دست می‌آید.

علی گلستانه - حرفه هنرمند ۶۶