شاه حسینى درباره این نمایشگاه می نویسد:
«تن به جریانات زندگى سپرده ای... 
و از مقابل هست و نیست دنیا درگذری... که ناگهان چیزی تو را از حرکت باز می دارد، میخکوبت می کند، مات می شوی و ناتوان از گذر ... 
دچار مکث در زمان و مکان شده ای در تماشای رنگها و نقشهای خیال انگیز ... 
روحت را با مکث در مقابل تک تک نقشها متوقف کن، درنگ کن، نفسی عمیق بکش و لذت را در وجودت به جریان بیانداز...
مکث کن ببین و بیاندیش تا روح زندگانی ات پیوسته در جریان باشد.»