گام‌های نخستین شکل‌گیری این مجموعه، حاصل مراجعات پی در پی من بوده به آرشیو عکس‌های سفرهایی که تا به حال رفته‌ام. دیدن دوباره و دوباره‌ی عکس‌های سفرهایی که می‌رویم شاید تنها به خاطر به حضور آوردن آن لحظات اینک به غیاب رفته باشد، اینکه چه خوب بود و چه خوش گذشت و بس. من این تصاویر - که تنها با رجوع من و همسفرهایم به آن‌ها شروع به حرف زدن می‌کردند – را ماده‌ی خام کار خود قرار دادم و با کمی دخل و تصرف و حذف و اضافه قصد دارم به تصاویری حراف برای دیگران بدل‌شان کنم. با این ایده کار روی این مجموعه شروع شد.

طبیعت همیشه چیزی فراتر از زیبایی صِرف برای من بوده. رویارویی"امر زیبا" و "امر والا". فضای بین این دو مفهوم، محل تلاقی حیرت است با زیبایی. انسان در آن فضا فرصتی ناخواسته می‌یابد برای دامن زدن به کشمکش عقل و تخیل. زمین همیشه آنچه از ازل‌اش به خود دیده، یعنی زمان را روی الواحی با قلمی به رنگ زمینه ثبت می‌کرده است. خاطراتی نانوشته‌ و ناخوانده‌. نه آنچه که ما آن را سیر خطی تاریخ می‌خوانیم که حافظه‌ای بازیابی نشده و مغشوش. دوخته شدن زمین به زمان، درست از محل تلاقی. این تصاویر غرضی جز ارائه‌ی تاریخی تخیلی و مصور و روایتی کلان از آنچه بشر و زمین و زمان بر هم گذرانده‌اند، ندارد. زیرا من معتقدم، انسان روزی دوباره به طبیعت باز خواهد گشت، ولی این بار نه او همان آدم قبلی است و نه ما. نه ما همان انسان اولیه‌ی در او متولدیم و نه او همان باکره‌ی ملون باستانی