Femme fatale

به معنای فتانه یا زن اغواگر، اصطلاحی در ادبیات داستانی و سینما است و نیز به زنی زیبا گفته می‌شود که با استفاده از زیبایی و جذابیت‌های خود مردان را افسون می‌کند. این شخصیت که معمولاً توانایی‌های فراانسانی نیز دارد، عاشقان خود را در میلی غیرقابل مقاومت و موقعیت‌های خطرناک و مرگ‌آور فرو می‌برد. این امر پیوند نزدیکی با ترس از ساحره‌ها و زن‌هراسی دارد. شخصیت‌پردازی زن فتانه در مقابل شخصیت زن آرمانی قرار می‌گیرد. ادبیات داستانی هنگامی که تلاش کرده است به پرسش خود درباره ی هویت انسان از طریق جایگاه زن پاسخ دهد با دو موقعیت متضاد مواجه بوده است؛ زن آرمانی (موافق با امیال مرد) و زن فتانه (مخالف با امیال مرد). چرا که ادبیات اغلب توسط مردان نگاشته شده است. به عقیده ی برخی، «زن افسونگر» مثالی از استقلال زنان و تهدیدی برای نقش های جنسیتی سنتی زنانه بوده ‌است.

این مجموعه تلاشی است برای به تصویر کشیدن این گونه انسانی، برگرفته از آنهایی که می‌شناسیم به همین خصیصه.

و روایت این بار از نگاه زنی است و شاید به همین دلیل است که در آن نه اثری از امیال و آرزوهای سرکوب شده می‌بینیم نه زن هراسی و تهدید.

در گذر از این قابها، زنانی می‌بینیم، همگی سرشناس و موفق.