گالری سولیوان
تندیس شماره‌ی ۱۹۹، اردیبهشت ۱۳۹۰
توسط محمدتقی سیاحتگر (زاده‌ی ۱۳۲۴ همدان) که دانشجوی معماری دانشگاه ملی بود، در هفته‌ی دوم آبان ۱۳۴۸ در ساختمانی اجاره‌ای واقع در خیابان ولی‌عصر کنونی، چهارراه امیراکرم، مکانی تأسیس و افتتاح شد که در آن ۲۰۰ تابلو از ریپرودوکسیون‌های هنرمندان دوره‌ی کلاسیک و مدرن غرب به مناسبت جشن فرهنگ‌وهنر نمایش داده شد و کاتالوگی به منظور آشنایی مردم با این پدیده چاپ و پخش گردید.
این مجموعه از اروپا و آمریکا به تهران آورده شده بود و رئیس وقت دانشگاه ملی در روز افتتاحیه حضور داشت. نمایش شش ماه به طول انجامید. همه‌ی ایام سال ۱۳۴۹ نیز ریپرودوکسیون‌هایی بر دیوار بود و در مجموع چهارسِری سبک‌های مختلف غرب نمایش شد. با توجه به علاقه‌ی سیاحتگر و اینکه اداره‌ی فرهنگ در تلاش جهت افزایش مکان‌های عرضه‌ی کالای فرهنگی به گالری‌ها ماهانه مبلغ هزاروپانصد تومان اجاره‌ی مکان می‌داد؛ یک سال بعد مکان مستقلی به عنوان یک گالری حرفه‌ای به وجود آمد.
ابتدای سال ۱۳۵۰ مکان خیابان ولی‌عصر تعطیل شد و شش ماه بعد رسماً به مقابل دانشگاه تهران، خیابان فخررازی، شماره‌ی ۱۳۹، نقل مکان کرد. مکان مربوط به سفارت چکسلواکی بود. از ماه آبان با نمایش ۳۰۰ تابلو از شاهکارهای هنری ایران و جهان افتتاح گردید. با ۳۰۰ متر زیربنا از وسیع‌ترین گالری‌های تهران بود.
حیاط مسقف شده بود و دو سالن مستقل داشت. تمرکز مدیر گالری بیشتر بر ارائه‌ی آثار هنرمندان کلاسیک غرب به صورت کپی‌های نزدیک به اصل بود؛ یعنی آثار اصل را مجدد روی بوم چاپ می‌کرد و به قیمت ارزان‌تر می‌فروخت. به مرور نمایش نقاشان ایرانی نیز در دستور کار قرار گرفت. کاتالوگ‌هایی صدوپنجاه ریالی در موضوعاتی چون «هنر ریپلی‌گراف» و «سبک‌های هنری» چاپ و پخش می‌کرد.
۱۳۵۱: فروردین و اردیبهشت آثار دوره‌ی اولیه‌ی رنسانس (اوایل قرن چهاردهم تا نیمه اول قرن پانزدهم) در نمایش بود.
خرداد: نمایشی از نقاشی‌های تامیلا شاهین‌فر تا دوازدهم برقرار بود. بعد نمایشی بود از آثار حکاکی روی مس و برنز کاظم رضوانیان (زاده‌ی ۱۳۱۶) که فارغ‌التحصیل دانشکده‌ی هنرهای تزئینی بود و نزد جلیل ضیاء‌پور تعلیم دیده بود و از ابتدای دهه‌ی ۴۰ در نمایش‌های گروهی شرکت می‌کرد. نیمه‌ی دوم این ماه «عظمت دوره‌ی رنسانس» برقرار گردید که مربوط بود به نقاشان قرن چهاردهم تا نیمه‌ی اول قرن پانزدهم اروپا.
تیر: قسمت نخست نمایش دوره‌ی عظمت رنسانس (نیمه‌ی اول قرن پانزدهم تا اواسط قرن شانزدهم) از یازدهم به نمایش درآمد. آثاری از داوینچی، میکل‌آنژ، رافائل، تیسین، روسو و ده‌ها تن دیگر که تا دوم مرداد تاریخ داشت.
مرداد: ادامه‌ی ماه گذشته بود.
شهریور: مجموعه‌ای با عنوان «نقاشان نیمه‌ی دوم قرن هجدهم» در ادامه‌ی آثار به‌نمایش‌درآمده از ماه‌های پیش برقرار شد.
مهر: بروگل، روبنز و دیگران به نمایش درآمد.
آبان: ریپلی‌گراف‌های نقاشان بزرگ جهان برقرار بود و در صورت فروش، تابلوی جدیدی جایگزین آن می‌شد.
آذر: رضا بانگیز مجسمه‌های سرامیک خود را نشان داد. او در هنرستان هنرهای زیبای دانشگاه تهران درس خوانده بود. در بیینال‌های دوم و سوم حضور داشت و در بینال چهارم جایزه برده بود. پس از اینکه برنده‌ی بورسیه‌ی شرکت ملی نفت ایران شده بود، در شهرهای مسجدسلیمان، اهواز، آغاجاری و تبریز نمایش انفرادی نهاد. پس از او، نقاشی روی چینی از ندیم‌پور به نمایش آمد که صورت شاهان ایران را بر ظروف کشیده بود. مجموعه‌ی ۳۰۰ ریپرودوکسیون با عنوان «سیر هنر نقاشی دنیا» نیز به نمایش آمد.
دی: مجموعه‌ی طرح‌های امین‌الله رضایی (زاده‌ی ۱۳۱۵ تهران) به نمایش درآمد. او طراح و خطاط بود و در اغلب نشریات دهه‌های ۴۰ و ۵۰ طرح چاپ میزد. میانه‌ی ماه «سیر هنر نقاشی دنیا» با دویست ریپرودوکسیون جدید نمایش شد.
بهمن: نادر خالقپور نقاشی‌های جدید خود را نشان داد. نخستین نمایشگاه گروهی «نقاشان و پیکره‌سازان معاصر» نیز از روز نخست ماه برقرار شد که از مهم‌ترین تجمع‌های گروهی نقاشان این سال بود. آثار این کسان به دیوار بود: پریسا بهمنیار، ناهید کرامتی، مهرانگیز یاسمی، فریده عمادزاده، ویولت متحده، هاسمیک نرسسیان، نورماه میهن‌آیت‌اللهی، فرنگیس آری، مینو اسدی، عالم مختاری، علیرضا منوری، امین‌الله رضایی، ابراهیم فرجی، واسپور، رضا مافی، بهنام جلالی، محمدحسین حلیمی، حسن ابطحی، کاظم رضوانیان، طاها بهبهانی، حبیب‌الله آیت‌اللهی، کریم روحانی، رحیم روحانی، ف. آرش، اسماعیل مرضایی، آرشالوس آقایان، ناصر شمس‌کاظمینی، محمد پولادی، نادر خالقپور، قاسم حاجی‌زاده، اصغر بهمن‌زاده، بهزاد گلپایگانی، سعید ساحر و حسین محجوبی.
اسفند: از چهاردهم ماه تا بیستم فروردین سال بعد، دومین نمایش گروهی برقرار و این کسان بودند: ف. آرش، آرشالوس آقایان، پولادی، بهبهانی، مهین تابان، ایرج تنظیفی، حاجی‌زاده، رضوانیان، کریم و رحیم روحانی، هلن راغب، گلپایگانی، مافی، محجوبی، تهمینه میرمیرانی، منوری، واسپور و امین‌الله رضایی
۱۳۵۲؛ از سال‌های پرکار این گالری بود و هنرمندان ایرانی بیشتر نمایش گذاشتند.
فروردین سومین نمایش گروهی نقاشان معاصر برقرار شد. آثار ف. آرش، مهین تابان، تاها بهبهانی، تنظیفی، حاجی‌زاده، رضوانیان، امین‌الله رضایی، کریم و رحیم روحانی، گلپایگانی، واسپور، تهمینه میرمیرانی، محجوبی، مافی منوری، محمد پولادی، راغب و آرشالوس در تماشا بود. از بیست‌وهشتم نیز در سالن شماره ۲، کاریکاتورهای علی گرجی دیده می‌شد که تا پانزدهم اردیبهشت وقت دیدن داشت
اردیبهشت؛ آثار ماه قبل بود. تابلوهایی از جمال بخشپور، پریسا بهمنیار، رحیم روحانی، ناهید کرامتی و عاطفه وکیلی به مجموعه گروهی اضافه شد.
خرداد؛ کاظم رضوانیان، که سال گذشته همین ماه نمایش داشت، آثار نقش‌برجسته روی فلز خود را به تماشا گذاشت. از ۲۹ اردیبهشت شروع و تا دوازدهم خرداد برقرار بود.
ساعت دو بعدازظهر نوزدهم فروردین ۱۳۵۲ به وقت تهران، پابلو پیکاسو در اقامتگاهی در موژن (نزدیکی نیس فرانسه) در نودوسه سالگی درگذشت. مرگ او را ضایعه قرن دانستند. به همین مناسبت نیز در ایران "هفته پیکاسو" برقرار شد. سولیوان نمایشی گذاشت از ریپرودوکسیون‌های دوران مختلف پیکاسو و یک‌هفته برنامه‌هایی با عنوان "هفته پیکاسو" برگزار کرد. هوشنگ سیحون در روزهای دوازدهم و سیزدهم، هانیبال الخاص در چهاردهم و حبیب‌الله آیت‌اللهی در پانزدهم سخنرانی کردند. بهروز صوراسرافیل نیز درباره زندگی پیکاسو حرف زد. در حین برگزاری این نشست‌ها در گالری شماره ۲، آثار طراحی و مجسمه‌های محمدعلی مددی (زاده ۱۳۲۱ اراک) در تماشا بود.
تیر؛ نقاشی یدالله رضوانی از دهم برای پانزده روز نشان داده شد.
مرداد؛ آثار دوره رنسانس تا عصر مدرن با عنوان "از میکل‌آنژ تا دالی" بود. تابلوهایی از رنوار، پیکاسو، شاگال، روبنس، ون دایک، رامبراند، دگا، مونه و دیگران در نمایش بود. این آثار به صورت چاپ و با قیمت ارزان بود.
شهریور؛ یک نمایش گروهی از آثار ایرانی بود. ناصر اویسی، حسین محجوبی، فرامرز پیلارام، رویین پاکباز، صادق تبریزی، معصومه سیحون، ایران درودی، غلامحسین نامی و عبدالرضا دریابیگی بهترین آثار این سال‌های خود را به تماشا گذاشته بودند. فروش یک اثر از پیلارام به مبلغ پانزده هزارتومان برای آن سال‌ها رقم بالایی بود.
مهر؛ نقاشان نیمه دوم قرن هجدهم نمایش شد. در این مجموعه بیش از صدوپنجاه تابلو به صورت چاپ و با قیمت ارزان بود.
آبان؛ به مناسبت "جشن فرهنگ‌وهنر" از هفتم نمایش گروهی نقاشان پیشرو ایرانی بود. تا بیستم ادامه داشت. به همت مدیر گالری همزمان در شهرهای رشت، آبادان، شیراز و مشهد آثاری به صورت چاپ و با قیمت ارزان نمایش شد.
آذر؛ به مناسبت هفته معماری، نمایشی از عکس‌های معماری گذشته ایران از سوم در تماشا بود و تا نوزدهم دیده شد. از بیستم نقاشی محمدعلی کمال‌هدایت بود که تا پانزدهم ماه بعد ادامه یافت. دی؛ نقاشی علی‌اکبر ابراهیمی‌نژاد شانزدهم افتتاح و تا پنجم بهمن مهلت داشت. او پیش از این در نمایش تالار قندریز آثاری با گرایش‌های مذهبی پدید آورده بود که این نمایش ادامه همان ذهنیت بود.
بهمن؛ از هفدهم مروری بر آثار ابراهیم فرجی بود و تا دهم اسفند مهلت داشت. اسفند؛ آثار نادر خالقپور (اهل شهسوار)، که سال گذشته در این گالری نمایش داشت، نشان داده شد. از یازدهم مجموعه‌ای با عنوان "سیری در هنر مینیاتور ایران" برپا شد. تا نیمه فروردین سال بعد در تماشا بود. در حین نمایش چندجلسه سخنرانی در گالری برگزار گردید. آثار این کسان به دیوار بود: حسین اسلامیان، حسین الطافی، حسین بهزاد، عبدالله باقری، اصغر بهمن‌زاده، محمود فرشچیان، هادی تجویدی، محمد تجویدی، ابراهیم جباربک، جلالی سوسن‌آبادی، عباس جمالپور، حسین حاج مصورالملکی، احمد حاج‌رائز، محمدعلی زاویه، على کریمی، رستم شیرازی، اکبر معزی‌پور، مجید مهرگان، مقیمی، مطیع و یوسفی در این ماه نیز گالری سولیوان در شهرهایی چون مشهد، رشت و آبادان نمایش داشت.
۱۳۵۳؛ شرایط مهیا گردید تا به هنرمندان ایرانی بیشتر توجه گردد.
فروردین؛ نمایشی بود از نقاشی‌های هراج کاراپتیان که ادامه آثار قدیم او بود.
اردیبهشت؛ از هفتم طراحی و نقاشی‌های هاکوب وارطانیان (زاده ۱۲۸۲ تهران) نمایش شد که تا سی‌ام برقرار بود. وارطانیان همانی است که در باشگاه "باربد" در کنار استاد مهرتاش و برای صدای قمرالملوک وزیری ویولن میزد.
خرداد؛ درخت‌های منوچهر نیازی از یکم برای بیست روز به دیوار بود. از بیست‌وپنجم برای دوهفته طرح و کاریکاتورهای شهباز مهاجر نشان داده شد. او ۱۳۵۰ از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در رشته معماری، فارغ‌التحصیل شده بود.
تیر؛ از دوازدهم نمایشی بود از آثار بیماران روانی بیمارستان‌های رازی و روزبه و در شب افتتاحیه بیماران نیز حضور داشتند. عواید فروش آثار در اختیار این دو بیمارستان قرار گرفت. بیش از صدوبیست نقاشی و طراحی بود و قسمت اعظم آن به فروش رفت.
مرداد: لیتوگراف‌های نقاشان بزرگ اروپا از ششم به دیوار رفت و تا اوایل ماه بعد برقرار بود.
شهریور؛ به مناسبت آغاز "هفتمین بازی‌های آسیایی تهران" از یازدهم همزمان در محل نمایشگاه‌های بین‌المللی ایران و گالری، مجموعه‌ای از مینیاتور و نقاشی قهوه‌خانه‌ای در تماشا بود. علی‌رغم این که گالری در بعدازظهرها نمایش داشت، در این روزها صبح و بعدازظهر بود و تا دهم مهر ادامه یافت.
مهر: طرح و کاریکاتورهای رضا شبیری (زاده ۱۳۲۷ همدان) از یازدهم برقرار و تا بیست‌وپنجم در تماشا بود. او در دانشکده هنرهای دراماتیک، دکوراسیون و صحنه‌آرایی خوانده بود، شعر می‌گفت و با مطبوعات این سال‌ها همکاری می‌کرد.
آبان؛ نقش برگردان‌هایی از آثار نقاشان ایرانی روی بوم از یازدهم شروع شده و تا پایان ماه بود. در گالری شماره ۲ نیز مجموعه‌ای از نقاشان جهان به صورت چاپ‌های ارزان دیده می‌شد.
آذر؛ از بیست و هشتم نقاشان ایرانی در تماشا و تا پانزدهم دی برقرار بود. این کسان بودند: ثمیلا امیرابراهیمی، فرنگیس آری، هان راغب، لیندا همایون، مهرانگیز یاسمی، بهزاد بهنام، عباس بیانی، یوسف ترکباف، کاظم رضوانیان، امین‌الله رضایی، مسعود شیخ، رضا شادزی، مسعود صفائیان، ابراهیم فرجی، هراج کاراپتیان، محمدعلی مددی، بهزاد گلپایگانی، هاکوب وارطانیان، محمدعلی کمال هدایت، رحیم روحانی، حسین محجوبی، فرامرز پیلارام، جعفر روحبخش، مسعود عربشاهی، رضا مافی و منوچهر نیازی.
دی؛ نمایشی بود از نقاشی‌های ثمیلا امیرابراهیمی. پانزدهم برقرار شد و تا پنجم بهمن دیدن داشت. او در نمایش سال پیش خود در گالری سیحون تلاش کرد در "پرتره" ابداعاتی پدید آورد.
بهمن؛ مجموعه‌ای گروهی به نمایش آمد. از بیستم مجسمه‌های محمد فربودنیا (زاده 1324) بود. تا پنجم اسفند دیدن داشت.
اسفند؛ طرح و نقاشی‌های یوسف ترکباف از نهم تا آخرماه بود.
1354؛ فعالیت کمتری از این گالری دیده شد. تقریبا تا نیمه‌سال تکرار مجموعه‌هایی بود که در انبار داشت.
فروردین نمایشی برگزار نکرد.
اردیبهشت؛ مجموعه‌ای از نقاشان معاصر نشان داد.
خرداد؛ ادامه ماه قبل بود.
تیر؛ نقش‌برگردان‌های روی بوم از آثار دالی، یک ماه در تماشا بود.
مرداد و شهریور؛ نمایش آثار دالی ادامه یافت. نقش‌برگردان از جدیدترین سیستم‌های تکثیر آثار هنری در این سال بود. تفاوت آن با لیتوگراف - که در ایران معمول بود - در تعدد و تکثیر بی‌نهایت آن بود. در کاتالوگی، که مدیر گالری در این‌باره منتشر کرد، اطلاعاتی در این زمینه بود: "در ریپلی گراف (نقش برگردان) ابتدا اسلاید تهیه می‌شود. بعد رنگ‌های اسلاید را با تاباندن اشعه مخصوص، از اسلاید به فیلم حساس منتقل می‌کنند. بعد فیلم‌های حساس را روی بوم منعکس می‌کنند."
مهر؛ نمایشی بود از نقش برگردان‌های روی بوم از آثار و نقوش ایرانی.
آبان و آذر؛ ادامه نمایش ماه گذشته بود.
دی؛ مجموعه‌ای با عنوان "طرح معماری از یک پایگاه هنری" توسط محمدتقی سیاحتگر (مدیر گالری) برقرار شد. در کنار این مجموعه، نقشه و عکس‌هایی از آثار معماری نشان داده می‌شد.
بهمن؛ ادامه ماه قبل بود.
اسفند؛ نقاشی‌های یوسف ترکباف، که سال پیش در همین ماه نمایش داشت، نشان داده شد.
۱۳۵۵؛ سال پررونقی بود. سیستم ریپلی گراف آورده شد و قسمتی از فضای گالری به کارگاه مبدل گشت. قسمتی نیز به ساخت قاب اختصاص یافت.
فروردین؛ فریده صبی (گل بهار) از هجدهم، سی‌ونه تابلو رنگ‌روغن در مایه آبستره به نمایش گذاشت. این سومین نمایش انفرادی او بود و تا اول اردیبهشت مهلت دیدن داشت.
اردیبهشت؛ شصت تابلو آبرنگ از ماسیس آوانسیان برای بیست روز در نمایش بود.
خرداد؛ نمایشی بود از نقش برگردان‌های نقاشان بزرگ جهان.
تیر؛ مجموعه‌ای بود با عنوان "نگاهی کلی به هنر زنان" صدوپنجاه اثر به نمایش درآمد و این کسان بودند: کلارا آبکار، فرنگیس آری، مینو اسدی، فروزنده پهلوان، لیلا ثمری، بهناز خوش‌کیش، هلن راغب، سوری شوقی، پاینده شاهنده، آزیتا غفوری، فریده صبی، سودابه گنجهای، میترا فرمانفرمائیان، پری محمدی، عالم مختاری، نصرت معتمدی، هاسمیک نرسسیان، مهرانگیز یاسمی، صدیقه نوری، منصوره حسینی و شهلا حبیبی.
مرداد؛ به علت استقبال مردمی، "نگاهی کلی به هنر زنان " تمدید و دو ماه در تماشا بود.
شهریور؛ نقاشان معروف دنیا و برگزیده بهترین مینیاتورهای قدیمی ایران به صورت نقش برگردان بود. این مجموعه شش‌ماه در فضای گالری ماند و نمایش‌های دیگر در قسمت گالری شماره ۱ دیده می‌شد. مهر؛ از هجدهم، شصت اثر از خورشید خانم‌ها و زنان نقاب پوش ژازه تباتبایی به نمایش آمد. مجسمه‌هایی به صورت کلاژ با ابزار فلزی و قطعات گوناگون و بی‌مصرف ماشین نیز دیده می‌شد.
آبان؛ به علت آغاز هشتمین سال فعالیت گالری، مجموعه‌ای گروهی نشان داده شد.
آذر: ادامه گروهی ماه قبل بود. در کنار کالدر، شاگال، دالی، کله، وازارلی، میرو، کاندینسکی و پیکاسو آثاری از ژازه تباتبایی، حسین محجوبی و دیگران دیده می‌شد و تا دهم امکان دیدن داشت. از نیمه ماه مجموعه‌ای گوناگون از آثار هنرمندان هنرستان هنرهای زیبای دختران بهزاد، وابسته به وزارت فرهنگ و هنر، در تماشا بود. رؤیا بهزادی، شیرین تابش‌فر، مریم احصایی، شهرزاد شهنازی و نیلوفر پوزشی از جمله این کسان بودند. این نمایش مجموعه‌ای بود از طراحی، نقاشی، مینیاتور، سفال و کاردستی، گرافیک، عکاسی، که مواد درسی این هنرجویان محسوب می‌شد.
دی: مجموعه‌ای از آثار حسین محجوبی نمایش شد.
بهمن و اسفند؛ هفتادوپنج تابلو از ریپلی گراف‌های ون‌گوک به نمایش آمد و تا ماه‌های بعد تعدادی از آن بر دیوار گالری دیده می شد.
۱۳۵۶: عملا در حیاط مسقف گالری فضایی به عنوان قابسازی تأسیس شد. کاتالوگ‌هایی در این‌باره در سطح شهر پخش گردید. محمدتقی سیاحتگر اولین کسی بود که قاب فلزی را به صورت حرفه‌ای به ایران آورد. سفارش‌های زیادی در این دوره توسط قابسازی سولیوان انجام گرفت.
فروردین و اردیبهشت و خرداد؛ عملا نمایشی برگزار نشد و در فضای گالری، آثار نقش برگردان دیده می‌شد.
تیر؛ نمایش "بهار و گل" بود. صدوبیست اثر از شاگال، رنوار، مونه، دوفی، سزان، رودن، ون گوک و مجموعه‌ای از نقاشان معاصر آمریکایی.
مرداد و شهریور؛ ادامه ماه تیر بود. با توجه به قیمت ارزان این آثار - که به شیوه ریپلی گراف بود - به جای آثار به فروش رفته، تابلوی تازه‌ای جایگزین می‌شد.
مهر؛ مجموعه‌ای از نقاشی رنگ‌روغن نقاشان معاصر کالیفرنیا بود. در طبیعت‌پردازی از دیبوس فرانسیس، یوهان لوکاس، ویلمر گارن و اسیتونس.
از بیستم تا نیمه آبان مجموعه‌ای از آثار بلانچر با همکاری گالری ماکسول سانفرانسیسکو بود.
آبان؛ لیتوگراف‌هایی بود از هنرمندان بزرگ جهان که با امضای نقاش و ضمانتنامه مخصوص به فروش می‌رفت.
آذر؛ از دوازدهم نقاشان سوررئالیست نمایش شد. بوش، دوفی، شاگال، میرو، دالی، کاندینسکی و چند تن دیگر. این مجموعه به صورت ریپلی گراف و با قیمت ارزان به فروش می‌رفت.
دی و بهمن؛ ادامه ماه پیش بود.
اسفند؛ از یکم سری‌گراف روی آلومینیوم و آثاری از نقاشی ایتالیا بود. روز هشتم و نهم نمایشی بود از آثار مینا شهمنش برای دو روز که پس از آن آثار نقاشان بزرگ بر دیوار بود. از چهاردهم ریپلی‌گراف روی بوم از نقاشان امریکایی نشان داده شد. مجموعه‌ای از نقاشان امپرسیونیست نیز به مجموعه اضافه شد که تا فروردین سال بعد در تماشا بود.
۱۳۵۷؛ عملا گالری به محل فروش آثار نقش‌برگردان اروپایی تبدیل شد و بازار فروش نقاشی ایرانی تعطیل گردید.
اردیبهشت؛ ریپلی‌گراف روی بوم و آثار نقاشان امریکایی بود.
خرداد؛ از هفتم امپرسیونیست‌ها به طریق ریپلی‌گراف و با قیمت ارزان به فروش می‌رفتند.
تیر و مرداد؛ ادامه امپرسیونیست‌ها بود.
شهریور؛ در کنار امپرسونیست‌ها، ترنر، کاست، سیسلی و چند اثر دیگر اضافه شد.
مهر؛ یک بروشور در شش صفحه با عنوان "شرح حالی کوتاه از نقاشان برجسته جهان" چاپخش شد. از روز نهم "پست امپرسیونیست‌ها" به نمایش درآمد. مجموعه‌ای بود از سزان، ون گوک، گوگن، لوترک، رودن و سورا. این مجموعه آخرین نمایش گالری سولیوان بود. از این پس به علت شلوغی‌های سیاسی تنها فعالیت قابسازی برقرار بود. مدیر گالری نمایش‌هایی سیار در سطح شهر برگزار کرد. شهر داشت شلوغ می‌شد و در شلوغی مردم به شعار، پناه آورده بودند. کسی به گالری‌ها سر نمی‌زد. آنها که به گالری‌ها می‌آمدند یا در صدد خروج از کشور بودند یا رفته بودند. تقریبا هیچ اثر هنری خرید و فروش نمی‌شد. چند ماه بعد جریان انقلاب به اوج خود رسیده و به این علت که نام گالری با نام سفیر وقت امریکا در ایران یکی بود، تابلوی سردر پایین آورده شد.
از ۱۳۵۹ گالری سولیوان عملا فعالیت‌های خود را به طور کامل در زمینه رشته‌های صنعتی پایه گذاری کرد و با تأسیس شرکت تکنیکال سیستم و پارت آلومینیوم به راه دیگری رفت.
بیست سال پس از انقلاب ۱۳۵۷، این محل توسط اختر و نقی سیاحتگر (خواهر و برادر مدیر پیشین گالری) به گالری آثار تبدیل شد.
