عنوان: پس از روبی ریج
گالری: ماکس هتزلر
هنرمند: متیو بارنی
تاریخ برگزاری:۲۳ شهریور تا ۱۵ آبان ۱۴۰۰
ــــــــ
نمایش انفرادی «پس از روبی ریج» در گالری ماکس هتزلر برلین برگزار شد. «پس از روبی ریج» اولین نمایش انفرادی بارنی در گالری ماکس هتزلر و اولین نمایش او در برلین، پس از «بارنی/بویز» (۲۰۰۷) در موزه دویچ گوگن‌هایم بود.
این نمایشگاه که شامل ۱۹ نقاشی جدید، دو اثر حجمی و یک حکاکی بر برنز است. آثار این نمایش مربوط به فیلم بلندِ بارنی به نام «سنگر» (۲۰۱۸) است و از زبان بصری این فیلم الهام گرفته شده، «سنگر» در کوه‌های ساتوث در آیداهو اجرا و به موضوعات گسترده‌ای، مانند کیهان‌شناسی، اسطوره‌های مرزی آمریکا، و نقشِ آفرینشِ هنری می‌پردازد. عنوان این نمایشگاه از روبی ریج، مکانی در میان کوه‌های آیداهوی شمالی برگرفته شده که در دهه‌ی ۱۹۹۰ یک درگیری مرگ‌بار بین گروهی جدایی‌خواه و نیروهای فدرال در آن رخ داد. گفته‌ی بارنی مبنی بر اینکه «سنگر» تصویری است از مکان با تمام پچیدگی، زیبایی و زشتی آن، عنوان این بیانیه را پیچیده‌تر میکند.
بارنی در طی سال‌ها مجموعه‌های متمایزی را خلق میکند و در انتها چیدمان‌های حجمی خود را با اجرا، ویدئو، مجسمه، چاپ و طراحی درهم‌می‌آمیزد. طراحی در آثار او نقشِ اصلی را ایفا میکند، در واقع طراحی به عنوان طرحِ اولیه در برنامه‌ریزی فیلم و پروژه‌های نمایشگاهی او استفاده می‌شود و علاوه بر آن نقش پایه‌ای بیانِ هنری بارنی را از آغاز فعالیت‌ها تاکنون داشته است.
نقاشی‌ها با استفاده از گرافیت و گواش بر کاغذهای رنگی ترسیم شده‌اند و با قاب‌های دست‌سازِ هنرمند تکمیل می‌شوند، پالت رنگی از آسمان و آتش‌های جنگلی در در منطقه‌ی آیداهو جایی که فیلم «سنگر» در آن ساخته شد الهام گرفته شده است. این تصاویر مواجه‌ای بین پیکره‌ها، مناظر و سیستم فنی مدیریت زمین را روایت می کنند. بارنی امر طبیعی و امر فنی را با استفاده از تضاد شدید در مناظر را به تصویر می‌کشد و ناسازگاری فرمی را نمایش می‌دهد.
در میان آثار بارنی مجموعه نقاشی‌هایی بر روی کاغذی به رنگ صورتی کم‌رنگ با گرافیت وجود دارد که با عنوان «نقاشی‌های دگردیسی» با نگاهی به داستان‌های اساطیری اُوید نام‌گذاری شده است. درون‌مایه‌های اُوید اغلب نوعی دگردیسی خشونت‌بار را در چشم‌اندازی ساده دربرمی‌گیرد، در جهان‌بینی بارنی مسئله این است که هنرمند چگونه سوژه‌‌اش را از آن خود می‌سازد بنابراین او با استفاده از مضامین اروتیسم آشکار سعی دارد این جهان‌بینی را ارائه دهد.
دو اثر حجمی با نام‌های«سوراخ» و «تنه‌ی درخت» همراه با نقاشی‌ها وجود دارند «سوراخ» (۲۰۲۱) اثر حجمی‌ای در مقام یادبود از درختی سوخته است که در آتش‌سوزی ناحیه‌ای از جنگل‌های آیداهو از بین رفته، «سوراخ» از این درخت قالب‌گیری و مدل‌سازی شده است. این اثر از برنج و مس، یعنی موادی که در سراسرِ اثر «سنگر» یافت می‌شوند، ساخته شده و با پلی کَپرولاکتون (ترموپلاستیک) که مدام در کار او به چشم می‌خورد، ترکیب شده است.
در این‌جا، مس و برنج قالب‌گیری شده‌اند تا پازلی پیچیده همراه با تنه و پایه‌های پلی کپرولاکتونی را به وجود آورند، شیاری که مارپیچ به دور این اثر حجمی می‌چرخد، علاوه بر اینکه رویش چرخشی درخت را تداعی میکند یادآور چرخش گلوله در لوله تفنگ است. از منفذ درخت، یک مارِ گره خورده بیرون زده است که از درون قالب تفنگ می‌گذرد. این وسیله معمولاً برای تمیز کردن لوله‌ی تفنگ به کار می‌رود، اما در این‌جا در مقام «مهمانی» ظاهر می‌شود که روایت را از طریق مکان «میزبان» نقل میکند.
«تنه‌ی درخت» (۲۰۲۱) اولین اثر حجمی در میان آثار هنری بارنی است که کاملاً از چوب ساخته شده است. این اثر تنه (کُنده) درخت قطع شده‌ای در آیداهو است. ترومای جنگلِ آتش گرفته در سطح سوخته‌ی درخت نمایان است، ترشح صمغ‌ها و زخم‌های به‌جای‌مانده بر تنه‌ی درخت یادآورِ حکاکی‌های چوبی مذهبی در سده‌های میانه است. در این اثر فنون سنتی حکاکی دستی با فرزکاریِ دیجیتالی در هم‌می‌آمیزد و تلفیقی از طراحی ماهرانه‌ی یک سلاحِ دقیق و اکسپرسیونیسمِ باروک موجود در مجسمه‌‌های مقدس است.
در کنار این نمایشگاه، فیلم «سنگر» نیز در سینما فیلم‌کونست ۶۶ در خیابان ۱۲ بلایب‌ترویشت‌راسه، در نزدیکیِ گالری اکران خواهد شد.
متیو بارنی (متولد ۱۹۶۷ در سان‌فرانسیسکو) هنرمند ساکن نیویورک است. نمایشگاه‌های انفرادی از آثار او تاکنون در مؤسسات بین‌المللیِ متعددی برگزار شده‌اند که از این بین می‌توان به گالری هِی‌وارد در لندن (۲۰۲۱)، مرکز هنرهای معاصر در گالری هنر دانشگاه یِیل و پکن در نیوهِیون (هر دو ۲۰۱۹)، موزه‌ی آستروپ فِرنلی در اسلو (۲۰۱۶)، موزه‌ی هنرهای معاصر در لس‌آنجلس (۲۰۱۵)، خانه‌ی هنر در مونیخ، موزه‌ی هنرهای قدیم و جدید در تاسمانیا در استرالیا و گالری هنری آنتاریو در کانادا (همگی ۲۰۱۴)، بنیاد مرتز در تورین، خانه‌ی هنر وین (هر دو ۲۰۰۸)، گالری سِرپِنتین در لندن (۲۰۰۷)، و موزه‌ی سالمن‌آر. گوگن‌هایم در نیویورک (۲۰۰۳) اشاره کرد. بارنی تاکنون جوایز متعددی را دریافت کرده که جایزه‌ی آپرتو در دوسالانه‌ی ونیز در سال ۱۹۹۳، جایزه‌ی هوگو باس در سال ۱۹۹۵، جایزه‌ی حلقه‌یِ کایزر در گُسلار آلمان، و جایزه‌ی چشم‌انداز ماندگار از جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم سان‌فرانسیسکو در سال ۲۰۱۱ از آن جمله‌اند. آثار متیو بارنی در مجموعه‌های موزه‌هایِ بین‌المللیِ برجسته‌ای نظیر مؤسسه‌ی هنر شیکاگو، موزه‌ی هنر معاصر شیکاگو، موزه‌ی هنر مدرن نیویورک، موزه‌ی گوگن‌هایم نیویورک، موزه‌ی آستروپ فرنلی اسلو، مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، بنیاد لویی ویتون پاریس، موزه لودویگ کلن و موزه‌ی تِیت لندن نگه‌داری می‌شوند.
