عنوان: قضاوت نهایی
گالری: مرکز هنر معاصر پکن
هنرمند: ماریزیو کاتلان
تاریخ برگزاری:۱ آذر تا ۱ اسفند ۱۴۰۰
ــــــــ
نخستین نمایش ماریزیو کاتلان در چین در مرکز هنر معاصر پکن با عنوان «قضاوت نهایی» برگزار می‌شود، عنوان نمایش«قضاوت نهایی»، از نقاشی دیواری کلیسای سیستین میکل آنژ برگرفته شده و آثاری را به نمایش می‌گذارد که پیش از این هرگز در چین ارائه نشده بودند. آثار این نمایش مروری بر سه دهه فعالیت هنری این هنرمند است، هرچند شیوه‌ی نمایش آثار او غالبا منحصر به فرد است اما در این رویداد رویکردی جامع‌تر در ارائه آثار وجود دارد تا فرصتی برای درنگ و تامل در بین هنرمند، برای مخاطب ایجاد شود.
جهان‌بینی کاتلان عمیقا ریشه در جامعه‌ی معاصر با تمام فراز و نشیب‌ها و تضادها دارد، شخصیت سرکش کاتلان به شکلی متناقض و در کالبد هویت‌های متعدد در آثارش تکثیر می‌شود. نمایش «قضاوت نهایی» آثار متعددی از کاتلان از جمله، «واژه‌نامه خانواده» که سلف‌پرتره‌ای با قاب نقره‌ای است و اثر جنجالی او «کمدین»، یک موز که با چسب به دیوار چسبانده شده بود و در سال ۲۰۱۹ بحث‌های زیادی را برانگیخت، ارائه می‌شود. کاتلان اصالتا ایتالیایی است اما بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در نیویورک گذرانده، او فرهنگ و کلیشه‌های زادگاهش را در مقابل زندگی معمول جامعه‌ی جهانی شده‌ی امروز به چالش می‌کشد «قضاوت نهایی» بر جنبه اختیاری قضاوت کردن و جنبه منفعلانه‌ی قضاوت شدن تاکید می‌کند، هنر کاتلان خواهان قضاوتی آزاده و معلق است.
آثار هنری در فضای باز سالن نمایش با دیوارهای کاذب از یکدیگر جدا شده‌اند که مسیر پیشنهادی حرکت دیدارکننده را به دوره‌های مختلف فعالین این هنرمند راهنمایی می‌کند. هدف از این نمایش نه ایجاد حس کشف آثار پنهانی در دیدار کننده و نه ایجاد حس شگفتی از دیدن آثار است، بلکه در پی ایجاد نوعی رابطه شخصی با هر اثر است، بنابراین ممکن است دیدار کننده با آثاری که کنجکاوی و احساساتش را برمی‌انگیزد وارد گفتمان شود. در این نمایش نقطه نظر اصلی متعلق به دیدار کنندگان است. فرانچسکو بونامی کیوریتور نمایش «ماریزیو کاتلان: قضاوت نهایی» است و لیو کایون، ادوارد گوان، شی یائو، و ایوان لین سازمان‌دهی این نمایش را بر عهده دارند.
ماریزیو کاتلان(۱۹۶۰، پادوآ، ایتالیا) یکی از محبوب‌ترین هنرمندان بحث‌برانگیز در صحنه هنر معاصر است، آثار او آزادانه با تلفیق دنیای واقعی افراد و اشیا و با عملیاتی آمیخته از استهزا، هنر و نهادهای هنری را هدف قرار می‌دهد. استفاده این آثار طنز در یک محتوای تفسیری دیدارکنندگان را به تعاملی چالش‌برانگیز وادار می‌کند. فعالیت او از اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد، در سال ۱۹۹۳ در بینال ونیز شرکت کرد و غرفه خود را به یک شرکت تبلیغاتی اجاره داد. کاتلان اولین بار با نمایش مجسمه «ساعت نهم»، مجسمه مومی ژان پل دوم در کانت هال بازل که با یک شهاب سنگ برخورد کرده بود به شهرت رسید. در سال ۲۰۱۶ او یک توالت ساخته شده از طلایی ۱۸ عیار با عنوان «آمریکا» را به مدت یک سال در موزه و در دسترس عموم قرار داد. کاتلان در سال ۲۰۱۹ با اثر «کمدین» موزی که به دیوار یکی از غرفه های آرت بازل چسبانده شده بود، و در سال ۲۰۲۱ با اثر"نابینا" که یادبودی از حملات ۱۱ سپتامبر بود، بار دیگر بحث جهانی درباره ماهیت ارزش هنر را برانگیخت.
