تهران گالری یکشنبه شانزدهم اردیبهشت ۱۳۵۲ ساعت چهار بعد‌از‌ظهر با یک نمایش گروهی رسماً افتتاح شد. مکان گالری طبقه‌ی دوم پلاک ۳۳۲ خیابان عباس‌آباد (بهشتی کنونی)، چهارراه قصر بود. مؤسس آن ناهید پرتوی، نقاش، فارغ التحصیل رشته‌ی هنرهای زیبا و دکوراسیون داخلی از آمریکا بود. او مدتی به تدریس در هنرستان دختران و هنرستان پسران و نیز در دانشسرای عالی پرداخت. این گالری به علت ارتباط گسترده‌ی مدیر آن هرساله در نمایشگاه بال سوئیس شرکت می‌کرد.
۱۳۵۲: عصر روز شانزدهم اردیبهشت با نمایش گروهی از آثار احمد اسفندیاری، صادق بریرانی، فرامرز پیلارام، صادق تبریزی، حسین زنده‌رودی، ناصر عصار، طلیعه کامران، مارکو گریگوریان، لیلى متین دفتری، حسین محجوبی، مهدی ویشکایی، عبدالرضا دریابیگی و ایثاری افتتاح گردید. ملکه‌ی ایران و گارد سلطنتی در آن شب حضور داشتند. از هفدهم آثار تاها بهبهانی دیده شد و این نخستین نمایش انفرادی گالری بود.
خرداد: از بیست‌و‌دوم در یک نمایش گروهی آثار جمال بخش‌پور، تاها بهبهانی، قاسم حاجی‌زاده، کاظم رضوانیان، مرتضی رازفر، محمد رادوند، سرکیس زاکاریانس واسپور، محمود زنده‌رودی، فریدون مام بیگی، فرشید ملکی و جری پولاک بر پا شد.
تیر و مرداد: فصل تعطیلی گالری‌ها بود.
شهریور: ادامه نمایش گروهی ماه خرداد بود.
مهر: از پنجم آثار نقاشی جری پولاک (زاده‌ی ،۱۹۴۳ چکسلواکی) تا بیست‌و‌چهارم به نمایش درآمد. او فیلمساز بود و از پی قراردادی در ۱۳۴۷ با تلویزیون ملی ایران برای فیلم‌سازی به تهران آمده بود. اولین نمایش آثار نقاشی را دوسال پیش در گالری سیحون گذاشت. سپس در نمایش گروهی تهران گالری و نمایشگاه بین‌المللی تهران شرکت کرد. آثاری چون آماتورها، آسمان‌خراش عشق و تخت‌خواب سفید از جمله فیلم‌های اوست. از بیست‌و‌هشتم نقاشی علیرضا نوری بود و تا یازدهم آبان وقت دیدن داشت.
آبان: از دوازدهم نقاشی شیلا صالح (اخوان) به نمایش درآمد. او سی سال داشت و تا پیش از آن در لس‌آنجلس، شیکاگو و تهران چهار نمایش انفرادی برپا کرده بود. مضمون اساسی این نمایش گل، درخت، دریا و طبیعت بود. با تکنیک خاصی - پس از رنگ‌آمیزی - رنگ‌های بوم را محو می‌کرد. در ساعات نخستین، چهارده تابلو به فروش رفت. چهل‌و‌یک تابلو با مبالغی بین هزار تا دو هزار تومان دیده می‌شد و تا بیست‌و‌نهم وقت دیدن داشت.
آذر: از یکم آثار تاها بهیهانی تا شانزدهم دیده شد. او بیست‌و‌هفت سال داشت. نقاشی را از پدرش آموخته بود. بعدتر و در دبیرستان تحت‌نظر علی اکبر نجم‌آبادی - از شاگردان کمال الملک و یکی از معلمان مهم نقاشی - تعلیم دید. بهبهانی در ابتدا کلاژهای خشن می‌کشید اما بعد به طراحی و نقاشی از دست انسان پرداخت. تحت تأثیر مفرغ‌های لرستان مجسمه‌هایی نیز می‌ساخت که در این نمایش در کنار آثار نقاشی دیده می‌شد. از هفدهم آثار نقاشی سید مهدی حسینی (زاده‌ی ۱۳۲۲، کاشان) بود. نوزده ساله بود که از هنرستان پسران تهران فارغ‌التحصیل شد. سپس از انستیتوی هنر شیکاگو لیسانس و از انستیتوی پرات نیویورک فوق‌لیسانس گرفت. این نخستین نمایش انفرادی او پس از هفت سال زندگی در آمریکا و بازگشت به ایران بود. تأثیر هنر امریکایی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ (فتورئالیسم و پاپ آرت) در این نمایش دیده می‌شد. حسینی در نوجوانی در آتلیه‌ی شکوه ریاضی طراحی آموخته بود.
دی: از یکم برای بیست روز آثار تراش روی شیشه از رضا پورافشین بود. او روی شیشه‌ی مسطح و باریک با ابعاد مختلف نقش‌هایی حکاکی کرده بود که مانند گنید و مناره‌ها و مسجد دیده می‌شد. پورافشین برنده‌ی جایزه‌ای از چکسلواکی (مهد هنر شیشه) و برلین بود. آثار وی در ۱۳۳۷ به دعوت مؤسسه‌ی کورنیک گلاس نیویورک در بیست‌و‌دو ایالت آمریکا نمایش شد. این دومین نمایش آثار او در ایران بود. نمایشی نیز از آثار چاپی شاهرخ حب حیدر دیده شد. او که سی سال داشت، ده سالی بود که در آمریکا زندگی می‌کرد. این آثار مجموعه‌ای بود از میکس مدیا (تلفیق چند تکنیک)، حکاکی روی چوب، سیلک اسکرین لیتوگرافی، اینتاگلیو و کلیشه.
بهمن: از هفدهم نقاشی ژینوس منفرد (زاده‌ی ۱۳۲۶، تهران) تماشا شد. او در اروپا و آمریکا لیسانس روان‌شناسی و فوق‌لیسانس هنرهای زیبا گرفته بود. در موسیقی و باله فعال بود و شعر نیز می‌سرود. در موسیقی دانش‌آموخته‌ی کنسرواتوار موسیقی پاریس بود.
اسفند: از دوازدهم آثار نقاشی زمان زمانی (زاده‌ی ۱۳۰۳) بود. در شب اول بیست تابلو - هریک به مبلغ یک هزار تومان - فروخته شد. این نمایش تا روز بیستم برقرار بود.
۱۳۵۳: از بیست‌و‌پنجم فروردین آثار نقش‌برجسته‌ی کاظم رضوانیان در تماشا بود و این نمایش یک هفته وقت دیدن داشت. این مجموعه روی مس و برنز و با چکش کار شده بود. هم‌زمان با این نمایش در نمایش گروهی گالری سولیوان نیز آثاری از وی دیده می‌شد.
اردیبهشت: از هفتم اردیبهشت آثار عالم مختاری برای یک هفته بود.
خرداد: از هفتم تازه‌ترین آثار جعفر روح‌بخش (زاده‌ی ۱۳۱۹، مشهد) بر دیوار گالری بود. او که ۱۳۴۷ از دانشکده‌ی هنرهای تزئینی رشته‌ی نقاشی فوق‌لیسانس گرفته بود، از سال‌ها پیش آثار خود را گهگاه به نمایش می‌گذاشت. نخستین آثار وی (۱۳۳۸) در مجموعه‌ی گروهی تالار رضا عباسی و تالار فرهنگ دیده شد. ۱۳۵۱ در موزه‌ی ایران باستان به‌عنوان نقاش برجسته‌ی سال شناخته شد. از هجدهم مجموعه‌ای گروهی از علی اکبر ابراهیمی، محمد احصایی، احمد اسفندیاری، ناصر اویسی، صادق تبریزی، یوسف ترک باف، محمد رادوند، گیتی روستا، جعفر روح‌بخش، کاظم رضوانیان، مهین نورماه (آیت اللهی)، مهدی ویشکایی، هما خوشبین و مهدی حسینی دیده شد.
تیر، مرداد و شهریور: گالری در تعطیلات تابستانه به سر برد.
مهر: نمایش آثار ناصر اویسی از نیمه‌ی دوم ماه دیده شد.
آبان: از روز پنجم آثاری از صادق تبریزی، حسین محجوبی، محمد رادوند و عبدالرضا دریابیگی تماشا شد. سپس مجموعه‌ای از آثار هراج کاراپتیان بود.
دی: از یکم نقاشی حبیب الله آیت اللهی (زاده‌ی ۱۳۱۳، شیراز) بود. او استاد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و مؤسس شاخه‌ی معماری داخلی در مدرسه‌ی عالی ساختمان بود. از بیستویکم مجموعه‌ای از آثار خط نقاشی صادق بریرانی (زاده ۱۳۰۲، بندر پهلوی) دیده شد و تا اوایل بهمن وقت دیدن داشت. او لیسانس دانشکده‌ی هنرهای زیبا در دانشگاه تهران و فوق‌لیسانس نقاشی و گرافیک از آمریکا داشت. اغلب اشعار انتخابی تابلوها از مولوی بود.
بهمن: از دوازدهم آثار علی اکبر ابراهیمی‌نژاد دیده شد.
اسفند: بار دیگر آثار نقاشی زمان زمانی برقرار بود.
۱۳۵۴: از بیستم فروردین آثار حسن مرتضوی (زاده‌ی ۱۳۲۰، تهران) تماشا شد. او فارغ‌التحصیل هنرستان پسران بود و در هنرهای زیبای فلورانس، سونوگرافی خوانده بود. این نخستین نمایش انفرادی او در ایران بود.
اردیبهشت: مجموعه‌ی گروهی نقاشی و مجسمه بود و این کسان حضور داشتند: محمد احصایی، ناصر اویسی، حبیب الله آیت اللهی، داود امدادیان، صادق بریرانی، محمد علی ترقی جاه، حشمت جزنی، شاهرخ حب حیدر، محمد رادوند، جعفر روح‌بخش، زمان زمانی، شیلا صالح، هراچ کاراپتیان، ژینوس منفرد و هما خوشبین.
خرداد: نمایشی بود از آثار سودابه گنجه‌ای، معلم باسابقه‌ی هنرستان‌های هنرهای زیبا. او سال‌ها پیش در گالری استتیک، کنار سیراک ملکونیان و سهراب سپهری (۱۳۳۶) در نمایشی سه‌نفره حضور داشت.
تیر، مرداد، شهریور و مهر: مجموعه‌ای از لیتوگرافی نقاشان اروپایی در تماشا بود.
آبان: آثار پاپ آرت ویکتور وازارلی دیده شد. مجموعه‌ای نیز از شیرین دبیر علایی در نمایش بود.
آذر: از یکم آثار خانم ژ. نیورت، نقاش هفتاد‌و‌شش‌ساله‌ی فرانسوی افتتاح گردید. هرچند او به‌علت زندگی دخترش در تهران در ایران حضور داشت اما به‌علت جراحی چشم در روز افتتاحیه نبود. او بیست سال بود که با گالری‌های آمریکایی قرارداد انحصاری نمایش داشت و در طی این سال‌ها که به ایران آمد، این نخستین نمایش پس از پایان قرارداد با گالری‌های آمریکا در ایران بود. سی‌و‌شش تابلوی رئالیستی با موضوعاتی چون مادر و فرزند، گل‌ها، رقصندگان، بالرین‌ها و ... دیده می‌شد. نمایش دوم این ماه، نقش‌برجسته‌ی برنجی از نقاش خودآموخته، محمود زنگنه (زاده‌ی ۱۳۱۳، روستای آب انبار همدان) بود.
سپس آثار کنده‌کاری روی کریستال و نقش‌برجسته‌های فریده لاشایی دیده شد. او پس از پایان دبیرستان به پاریس، مونیخ و وین رفته بود و بعد از اتمام هنرهای تزئینی وین به‌عنوان طراح کریستال در کارخانه‌ی کریستال‌سازی ریدل در اتریش به طراحی و کنده‌کاری روی کریستال مشغول شد. در این سال‌ها برای کارخانه‌ی رزنتال آلمان نیز طراحی می‌کرد. این مجموعه تا اوایل دی در تماشا بود.
دی: از دوازدهم آثار نقاشی و طراحی سیاوش کسرایی بود. از بیست و پنجم سوزان پیلگرام قوام در نخستین نمایش انفرادی مجموعه ای از نقاشی و کلاژ نشان داد. او متولد نیوجرسی آمریکا و دانش‌آموخته‌ی مقطع فوق‌لیسانس در رشته‌ی هنرهای زیبا از دانشکده واشنگتن دی سی بود. از دو سال پیش در ایران اقامت داشت و در مدرسه‌ی عالی دختران و مدرسه‌ی عالی ترجمه تدریس می‌کرد.
بهمن: از دوم تا نهم بار دیگر آثار رنگ روغن و آبرنگ زمان زمانی تماشا شد. او تقریباً هر‌سال با گالری تهران همکاری می‌کرد. در این سال‌ها برای مؤسسات تبلیغاتی طراحی می‌کرد. مجموعه‌ای از آثار نقاشی نسرین ایروانی نیز دیده شد.
اسفند: مینا وثوقی نوری مجموعه‌ای با عنوان یک نام و یک نظر به نمایش گذاشت.
۱۳۵۵: سال پرثمری برای تهران گالری بود. نمایش‌های متعدد برپا می‌کرد و به جوانان فرصت نمایش می‌داد. از مهر پلاک ۳۳۲ - در همان مکان - به پلاک ۹ تبدیل شد.
فروردین: مجموعه‌ای از نقاشی‌های آزیتا غفوری دیده شد. او که فارغ التحصیل هنرهای زیبا در دانشگاه تهران بود، مدیریت نگارخانه‌ی آزاد را نیز بر عهده داشت.
اردیبهشت: نقاشی‌های رناته فروورک (بلوری) تماشا شد. مجموعه‌ای نیز از نقاشی و پرتره‌های هانیبال الخاص - که ادامه‌ی آثار ارائه‌شده در تالار قندریز بود - مخاطبان زیادی به گالری آورد. از روز یکشنبه، بیست‌و‌ششم به مناسبت آغاز چهارمین سال فعالیت با برگزاری نمایشی تحت‌عنوان مروری بر نمایشگاه‌های نگارخانه‌ی تهران؛ از بدو تأسیس تا به امروز با همکاری اداره کل آفرینش‌های هنری و ادبی وزارت فرهنگ‌و‌هنر جشن باشکوهی در گالری برگزار و تا دوم خرداد وقت دیدن داشت.
خرداد: از سوم نقاشی‌های شیندا عامری بود. سپس آثار مسعود بهنام (زاده‌ی ۱۳۱۰، فراهان اراک) تماشا شد. او پس از یک سال حضور در هنرستان کمال الملک وارد عرصه‌ی گرافیک و نقاشی در مؤسسات تبلیغاتی شد. ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ در مدرسه پلز نیویورک طراحی پارچه خوانده بود و در زمینه‌ی چاپ سیلک اسکرین و مواد پلکسی گلاس تخصص داشت. از بیست‌و‌ششم تا سی‌و‌یکم این گالری در نمایشگاه بال سوئیس با نمونه‌هایی از آثار هنرمندان نوپرداز ایران شرکت کرد.
تیر: مجموعه‌ای گروهی از نقاشان ایرانی و لیتوگرافی نقاشان خارجی از ابتدای ماه برقرار شد و تنها نگارخانه‌ای بود که در تابستان آن سال بی‌وقفه باز بود.
مرداد و شهریور: آثار لیتوگراف هنرمندان بزرگ جهان ادامه داشت.
مهر: از پنجم تا پانزدهم آثار تاپستری و بافته‌های مدرن خانم دیل ایجی تماشا شد. او متولد نیویورک بود و چهل‌و‌دو سال داشت. علی‌رغم اینکه در کشورهای مختلف نمایش گذاشته بود، این نخستین‌بار بود که در ایران بیست قطعه از آثارش در مقابل دید قرار می‌گرفت. وی در شب‌های نمایش سؤال‌های تعجب‌انگیز بسیاری را پاسخ می‌گفت. در‌نهایت وقتی داشت تهران را ترک می‌کرد به خبرنگاران روزنامه‌ها گفت: «فکر می‌کنم کارهایم قدری برای ایران زود و یا زیادی مدرن است».
از بیستویکم نقاشی‌های شهین حنانه (زاده‌ی ۱۳۱۹) شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار بود. او از شانزده‌سالگی در نشریات شعر چاپ می‌کرد و در ۱۳۵۰ مجموعه‌ی شعر کلید را در نشر بامداد منتشر کرده بود. این نخستین نمایش نقاشی‌های او بود و تعجب بسیاری برانگیخت. حنانه که پس از گرفتن دیپلم به سوئیس رفته بود، طی سه سال زندگی در آنجا با نقاشی و سرامیک آشنا شده بود. نیمی از آثار ارائه‌شده در این نمایش، تلفیقی از خط و نقاشی (شعرهای خودش) بود و تا پنجم آبان وقت دیدن داشت.
آبان: از دوم آثار فریده لاشایی بود. سپس سی‌وهفت تابلو رنگ روغن از شانزدهم برای ده روز از عالم مختاری نشان داده شد.
آذر: از یکم برای ده روز نقاشی های رویا اخوان (زاده‌ی ۱۳۳۲، تهران) تماشا شد. او که تحصیلات متوسطه‌ی خود را در مدرسه‌ی سن ژرژ سوئیس به پایان رسانده بود، به دانشگاه سیمونز در بوستن آمریکا رفت و روان‌شناسی خواند. سپس از اوایل دهه‌ی ۷۰ میلادی ساکن پاریس شد و در سال ۱۹۷۵ مدرسه‌ی هنرهای تزئینی پاریس را به پایان رساند. پنجاه‌و‌دو اثر در زمینه‌ی اساطیر و حیوانات در این نمایش دیده می‌شد. از سیزدهم برای ده روز سیزده تابلو از آثار نقاشان قرن هفدهم و هجدهم اروپا در تماشا بود.
دی: از یکم برای ده روز نمایش نقاشی‌های محمدعلی ترقی جاه بود. او آثار به‌نمایش‌در‌آمده در این سال را دیگر هیچگاه تکرار نکرد و به سمت‌و‌سوی نوعی نقاشی نوستالژیک و ایرانیزه رفت. سپس آثار ژینوس منفرد نشان داده شد. مجموعه‌ای بود از سیاه قلم، طراحی از بدن و رنگ روغن. شعرهایی از خود را نیز در تابلوها نوشته بود. عکس‌هایی از حالات گوناگون بدن خود را نیز در یک قسمت گالری در معرض تماشا گذاشته بود. زیر عکس‌ها نیز قطعاتی از اشعار او دیده می‌شد.
بهمن: از سوم آثار رنگ روغن محمود زنگنه برای ده روز تماشا شد. از بیستم آثار نقاشی و خط سعید شمس انصاری (زاده‌ی ۱۳۱۴، تهران) بود. او که کارآموز وابسته به انجمن خوشنویسان ایران بود، تیر ماه همین سال نخستین نمایش خط‌های خود را با همکاری انجمن در هتل اینترکنتینانتال تهران برگزار کرد.
اسفند: از دوم نقاشی‌های منظره سیاوش کسرایی برای ده روز در تماشا بود. سپس آثار دانشجویان دانشکده‌ی هنرهای تجسمی دیده شد.
۱۳۵۶، فروردین: مجسمه‌های چوبین مهین نورماه و تندیس‌های فلزی اسماعیل توکلی (مش اسماعیل) تماشا شد. نورماه که فارغ التحصیل رشته‌ی مجسمه‌سازی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود، ده اثر انتزاعی به نمایش گذاشت. این آثار در کنار مجسمه‌های مستخدم دانشکده که با برش ورق آهن و زنجیر دوچرخه و موتورسیکلت ساخته شده بود، پارادوکسی ایجاد می‌کرد. نورماه که پیش‌از‌این مجسمه‌های چوبی رنگین می‌ساخت به سیاه‌و‌سفید (و گاهی رنگ قرمز) رو آورده بود و این آثار را با مفرغ و آلومینیوم کار کرده بود.
اردیبهشت: مجموعه‌ای از آثار دانشجویان فارغ التحصیل دانشکده‌ی هنرهای تجسمی دانشگاه تهران در تماشا بود. سپس نقاشی‌های بهروز سلیم‌نژاد (زاده‌ی ۱۳۲۹، تبریز) از هجدهم برگزار شد. او که فارغ‌التحصیل هنرستان هنرهای زیبای میرک تبریز بود، در دانشکده‌ی هنرهای زیبا دانشگاه تهران درس می‌خواند.
خرداد: از یکم آثار گرافیک و عکس‌های رنگی نادر نادری (زاده‌ی ۱۳۳۳، تهران) برقرار بود و ده روز وقت دیدن داشت. او تابستان همان سال در نمایش گروهی کاخ جوانان شرکت کرده و مقام آورده بود.
تیر، مرداد و شهریور: طبق معمول فصل تعطیلی گالری‌ها نمایشی برگزار نشد.
مهر: از ششم برای ده روز نقاشی شهین حنانه بار دیگر در این گالری دیده شد. از بیست‌و‌سوم طراحی‌های هانیبال الخاص بود و تا سوم آبان ادامه داشت.
آبان: از نهم چهل اثر از طراحی و نقاشی رنگ روغن و پاستل بهرام حسین دبیری (زاده‌ی ۱۳۲۹، شیراز) تماشا شد. بهرام حسین دبیری از شیراز به تهران آمده بود و سال‌ها دست‌آموخته‌ی هانیبال الخاص بود. در نخستین نمایش آثار در گالری سپید (۱۳۴۷) این تأثیر شدید بود. در نیمه‌ی دهه‌ی ۵۰ زبان الخاص را برای بیان ایده‌های خود کم یافت و در نمایش انستیتو گوته (که همچون ایده‌های الخاص از روی اشعار نیما یوشیج بود) با الخاصیسم خداحافظی کرد. او که ۱۳۴۸ وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شده بود، دوسال پیش (۱۳۵۴) فارغ التحصیل شد. این نمایش ده روز وقت دیدن داشت.
از بیستویکم نقاشی‌های حسین رسائل (زاده‌ی اسفند ۱۳۲۱، تهران) تماشا شد. او که نقاشی را با الخاص شروع کرده بود، از ۱۳۵۰ برای سه سال در واشنگتن آمریکا فیلم‌سازی خوانده بود و در این سال‌ها در تلویزیون ایران مستند می‌ساخت. آوازهای پشت برگ‌ها مجموعه شعری بود که ۱۳۴۷ منتشر کرده بود و این کتاب او را در جریان‌شناسی شعر موج نو قرار می‌داد (طرح جلد این کتاب کار مش صفر بود). نمایش تا دوم آذر وقت دیدن داشت.
آذر: از دوازدهم برای ده روز با همکاری انستیتو گوته آثار اوتفرید کولمان تماشا شد. از بیست‌و‌ششم نقاشی رنگ روغن ژاکوب عبریانی بود و تا چهارم دی ادامه داشت. او یک سال پیش در هتل کینگز (خیابان خسرو خاور) آثار خود را به تماشا گذاشته بود.
دی: از ششم برای ده روز محمود زنگنه نمایش داشت. سپس از هجدهم آثار رنگ روغن بهزاد بهنام (زاده‌ی ۱۳۲۴، تهران) بود. او لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه تهران داشت و نقاشی را در هنرهای زیبای شهر جنوا (ایتالیا) و هنرهای زیبای بروکسل آموخته بود. این نمایش تا بیست‌و‌هشتم وقت دیدن داشت.
بهمن: از سوم برای ده روز آثار آزیتا غفوری بود. او در دانشکده‌ی معماری دانشگاه تهران درس خوانده بود و نخستین نمایش انفرادی آثارش (۱۳۵۱) در انستیتو گوته بود. سه سال پیش‌تر (۱۳۵۳) در آتلیه‌ی شخصی خود نیز نمایشی برگزار کرد. سپس از شانزدهم نقاشی‌های زمان زمانی طبق روال هرساله‌ی این گالری تماشا شد.
اسفند: آثار رنگ روغن جواد حمیدی، استاد هنرهای تجسمی دانشکده‌ی هنرهای زیبا و از مبتکرین اولیه‌ی جنبش هنر نوین ایران، تا هفتم تماشا شد. سپس مجموعه‌ای از دانشجویان دانشگاه تهران در روز هشتم، نهم و دهم دیده شد. آخرین نمایش امسال مجموعه‌ای گروهی از هنرمندان ایرانی بود. از پانزدهم اسفند شروع و تا بیستم فروردین وقت تماشا داشت.
۱۳۵۷، فروردین: ادامه‌ی نمایش گروهی اسفند سال پیش بود.
اردیبهشت: از دوم برای ده روز آثار طراحی و نقاشی بهروز سلیم‌نژاد بود. متولد تبریز بود و پس از گذراندن دوران هنرستان هنرهای زیبا وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد. از شاگردان بهرام عالیوندی بود و طراحی را از رفیع حالتی آموخته بود.
از بیست‌و‌ششم به مناسبت شروع ششمین سال تأسیس گالری، مجموعه‌ای گروهی برگزار شد و این کسان بودند: ناصر اویسی، حبیب الله آیت اللهی، صادق بریرانی، بهزاد و مسعود بهنام، شرمان بهشتی، محمدعلی ترقی جاه، جواد حمیدی، عبدالرضا دریابیگی، زمان زمانی، شیندا عامری، یدالله کابلی، ژینوس منفرد، نادر نادری، محمود زنگنه، بهروز سلیم‌نژاد و مجسمه‌های مش اسماعیل و مهین نورماه.
خرداد: از هفتم آثار آبرنگ و رنگ روغن سبزعلی جمال (محسن جمالی) برای ده روز تماشا شد. او که در شماره‌ی خرداد ۱۳۴۳ مجله‌ی اندیشه و هنر به‌عنوان دانشجوی سال دوم نقاشی دانشکده هنرهای زیبا با چندطرح قوی معرفی شد، در همان سال‌ها و در چهارراه کالج آتلیه بوم را تأسیس کرد. تمایل او به آرمان‌های والای اجتماعی و رئالیسم اجتماعی باعث گردید تا به‌واسطه‌ی ساواک پنج سال زندان برود. این نمایش مجموعه ای از طبیعت و رئالیسم اجتماعی بود.
از بیست‌و‌چهارم تا بیست‌و‌نهم این گالری در نمایش بال سوئیس با آثار حبیب الله آیت اللهی، مسعود بهنام، نادر نادری، ناصر اویسی و محمدعلی ترقی جاه شرکت کرد.
تیر، مرداد و شهریور: فصل تعطیلی گالری‌ها بود.
مهر: از دوم نقاشی علی اکبر ابراهیمی‌نژاد برای ده روز بود. مجموعه‌ای از شهین حنانه نیز از بیست‌و‌چهارم به نمایش درآمد. جریانات سیاسی، جو حاکم بر اجتماع، سفر و گریز از وقوع یک جنگ خیابانی که در پیش بود؛ تهران گالری را که طبقه‌ی دوم منزل مسکونی ناهید پرتوی بود، تعطیل کرد. این گالری تأثیر زیادی بر جنبش دانشجویی نقاشی در دهه‌ی ۵۰ داشت. وقت نمایش برای هر نفر ده روز بود. از پنج تا نه شب گالری باز بود و صبح‌ها با تعیین وقت قبلی می‌شد دیدن کرد.
