سال ۱۴۰۰ با پستی‌ها و بلندی‌های بسیاری در جریان هنر معاصر همراه بود. در سال گذشته، پس از ۲۰ سال، شاهد تدوین آئین‌نامه‌ی جدید صدور مجوز فعالیت نگارخانه‌ها بودیم. این آئین‌نامه که در سال ۱۳۷۹ بازنگری شده بود، در ماه‌های پایانی مدیریت هادی مظفری بازنگری و تدوین شد. ازجمله تغییرات اعمال‌شده در آئین‌نامه‌ی جدید تغییر مرجع انحلال فعالیت یک نگارخانه است. پیش‌از‌این مرجع انحلال فعالیت یک فرد با عنوان مدیرکل بود اما زین‌پس براساس نوع تخلف متغیر و متنوع است.
مهر ماه سال ۱۳۹۹ نوید آغاز به کار دوسالانه‌ی نقاشی پس از ۹ سال به گوشمان رسید. آخرین دوره‌ی این دوسالانه که در سال ۱۳۹۰ برگزار شده بود، سرانجام پس از حدود یک دهه قرار بر برگزاری دوباره‌ی آن بود. بااین‌حال شورای سیاست‌گذاری نهمین دوسالانه‌ی ملی نقاشی ایران در تابستان ۱۴۰۰ خبر از تعویق سه‌ماهه‌ی آن داد اما متأسفانه سال پایان یافت و انتظار برای برگزاری دوباره‌ی آن نه! امید که در سال آینده شاهد برگزاری این رویداد ارزشمند باشیم.
در جلسه‌ی علنی بررسی بودجه‌ی ۱۴۰۱ معافیت مالیاتی هنرمندان با‌وجود مناقشات فراوان تداوم یافت. این طرح که مخالفان و موافقان بسیار داشت با تأکید بر ضرورت توجه به جهات تبیین و جنگ رسانه‌ها از سد مخالفان گذشت. پورمحمدی، معاون سازمان برنامه و بودجه، نیز در توضیح طرح تدوین بر حمایت دولت از هنرمندان تأکید ورزید.
ابتدای تابستان ۱۴۰۰ شاهد خبر کسب مقام سوم بخش تک‌عکس اخبار عمومی "ورد پرس فوتو" توسط نیوشا توکلیان بودیم. این هنرمند با عکسی از مراسم بزرگداشت قاسم سلیمانی پیروز این رقابت شد.
فرشته اصلاحی از دیگر برندگان جوایز رقابت عکس "ورد پرس فوتو" بود. مجموعه‌ی او با عنوان «اندیشه‌ی پرواز» او در بخش ورزشی از بخش قصه‌ها به‌عنوان سومین مجموعه‌ی برتر انتخاب شد. این مجموعه شامل تصاویری از زندگی یک پارکور‌کار سابق با ضایعه‌ی نخاعی است.
مرتضی نیک‌نهاد دیگر هنرمند ایرانی برنده‌ی رقابت "ولکام فوتو پرایز" بود. او با مجموعه‌ی «ماهی بزرگ» توانست برنده‌ی این رقابت در بخش سلامت روان شود.
دیگر هنرمند ایرانی که خبر از فعالیت‌های او در سال ۱۴۰۰ را بسیار خواندیم، هدی افشار است. این هنرمند ایرانی ساکن ملبورن موفق به دریافت جایزه‌ی هنری رَمزی شد. او با عکاسی از نیم‌تنه‌های سه‌بعدی شبیه به آثار دوران کلاسیک، افرادی را که چالش‌های درونی را بیان و پیامد آن را تاب آوردند، برنده‌ی این رقابت شد. از این مجموعه سه اثر به مجموعه‌ی AGSA راه یافت.
نائیری باغرامیان، که در طی سال ۱۴۰۰ نمایش‌های متعددی از آثار او برگزار شد، جایزه‌ی نَشِر ۲۰۲۲ را از آن خود کرد. این جایزه از مهمترین جوایز مجسمه‌سازی است که هرساله توسط مرکز مجسمه‌ی نَشِر به هنرمندانی که پارامترهای فرم را در آثار خود توسعه می‌دهند، اعطا می‌شود.
در کنار هنرمندان ایرانی شاهد دریافت جایزه‌ی غرفه‌ی برتر توسط گالری سرادی‌پور بودیم. گالری سرادی‌پور که در ۲۷امین دوره‌ی آرموری شو با آثار مسلم خضری حضور داشت، برنده‌ی جایزه‌ی Presents Booth Prize شد. این جایزه به بهترین ارائه‌ها در بخش پلتفرم که به آثار بزرگ و چیدمان‌ها اختصاص دارد، تعلق می‌گیرد.
در سال ۱۳۹۹ خبر بازگشایی موزه هنرهای معاصر تهران از بهترین اخبار سال بود. اما طی دوره‌های متفاوت به‌دلیل گسترش پاندمیِ کرونا تعطیل شد. سال ۱۴۰۰ با تعطیلی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران آغاز شد اما پس از دو ماه تعطیلی با دو نمایش نهان بر عیان و نمایش پرسونا بازگشایی شد. نمایش نهان بر عیان حاصل چهار سال پژوهش شهریار حاتمی و با موضوع پیوند علم و هنر در سده‌های ۸ تا ۱۱ بود. نمایش پرسونا نیز نمایش آثار اندی وارهول در گنجینه‌ی موزه به کیوریتنگ امیر راد بود.
هادی مظفری، مدیر کل سابق هنرهای تجسمی، طی نشست خبری این دو نمایش اعلام کرد تا پایان سال ۱۴۰۰ هفت نمایش برگزار خواهد شد و همچنین فعالیت کانون‌های موزه و سینماتک از سر گرفته خواهد شد. تاکنون شش نمایش ارمغان، نهان بر عیان، پرسونا، نمایشگاه مروری بر آثار مهدی سحابی و نمایش آینه در آینه برگزار شدند. موزه سال ۱۴۰۰ را با نمایش پنج گنج به کیوریتینگ احسان آقایی، مدیریت موزه، به پایان رساند.
از دیگر وقایع مرتبط با موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، انتشار کتاب دونا استاین، کیوریتور آمریکایی، بود. او در این کتاب خاطرات خود از شکل‌گیری مجموعه‌ی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران را در قالب یک کتاب به رشته‌ی تحریر درآورد. اما این کتاب در جامعه‌ی هنری ایران مناقشاتی را سبب شد. فعالان هنری ایرانی و نیز بنیانگذاران موزه بر این باورند که کتاب استاین به کلیشه‌های زیان‌باری در مورد جامعه‌ی ایران تداوم می‌بخشد. همچنین معتقدند که نقش استاین در گردآوری آثار موزه آنگونه که خودش باور دارد، مهم و اساسی نبود.
سال ۱۴۰۰ شاهد برگزاری دو دوره از حراج تهران بودیم. حراج هنر معاصر در مرداد و حراج هنر مدرن در دی ۱۴۰۰. مجموع فروش آثار چهاردهمین دوره‌ی حراج تهران (هنر معاصر) با فروش ۱۲۰ اثر به مبلغ ۴۲ میلیارد و ۷۱۸ میلیون تومان رسید. گران‌ترین اثر این دوره از حراج متعلق به رضا درخشانی با عنوان «روز و شب را می‌شمارم، روز و شب» بود که با قیمت ۵ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان چکش خورد.
در پانزدهمین دوره‌ی حراج تهران (هنر مدرن) با فروش ۸۰ اثر از ۶۰ هنرمند مدرنیست ایرانی، با مجموع فروش ۱۵۸ میلیارد و ۸۹۰ میلیون تومان به کار خود پایان داد. در این دوره از حراج تهران گران‌ترین اثر به «شاعر نشسته» از پرویز تناولی با قیمت ۱۴.۶ میلیارد تومان اختصاص یافت.
کاوه نجم‌آبادی (۱۳۳۹-۱۴۰۰)
علی گلستانه (۱۳۱۹-۱۴۰۰)
ایران درودی (۱۳۱۵-۱۴۰۰)
کامبیز درم‌بخش (۱۳۲۱-۱۴۰۰)
حسین والامنش (۱۳۲۷-۱۴۰۰)
