طاها حیدری می‌گوید من نقاشی هایی خلق می کنم که با چگونگی تجلی ایدئولوژی در تجربه زیستن درگیر هستند. به لحظاتی از اشکال علاقه مند هستم که در آن اختلالات بصری حاکی از لحظات ناقص یا شکست خورده نظم ایدئولوژیکی است که حضور خود را آشکار می کند.

من تمایل دارم از اصطلاحات کامپیوتری استفاده کنم تا وجوه دیجیتالی پیچیده خود را برای خودم روشن کنم، بنابراین نقل مکان خود به ایالات متحده را به عنوان به روز رسانی های جدید برای سیستم عامل اصلی می دانم.

دائماً تصاویری را روی تلفنم جمع‌آوری می‌کنم که آن‌ها را پسوند غیر مادی استودیوی خودم می‌دانم. یک جریان بصری پیوسته از پیکسل ها و الگوریتم ها در گوشی من تا اکریلیک و آب روی بوم وجود دارد.

احساس می کردم می توانم از طریق نقاشی در مورد مسائل صحبت کنم. من معمولا نقاشی هایم را با چیزهایی پر کردم که قابل نمایش بود. کاملاً به این موضوع اکتفا نکرده ام، اما در مسیر پذیرش لال بودن نقاشی هستم. بنابراین نقاشی کمتر به میل برای برقراری ارتباط و بیشتر به وسیله ای تبدیل شده است.

زن روز پروژه ای در حال انجام است که بر تحولات فرهنگی ایران قبل و بعد از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ از دریچه جلد مجلات زنانه روی داده است.

این پروژه پنج سال پیش با کمک خواهرم آغاز شد که با ارسال تصاویر آرشیوی به من در تحقیقاتم کمک کرد.

در حال حاضر روی چه چیزی کار می کنید وآیا نمایش یا پروژه ای در آینده در 2023-2024 دارید؟

من هنوز دارم روی سریال زن روز کار می کنم.