عنوان: از‌پس زخم
گالری: شمیس
هنرمند: نغمه شهدی‌پور
تاریخ برگزاری: 12 تا 26 اردیبهشت‌ماه
انتهای انبساط، مرگ است؛ چونان ستارگانی که حداکثر انبساطشان مصادف است با افولشان. انسان با مرگش در زمان و مکان تکثیر می‌شود. دگرگونی زخم به انباشت پاره‌های استخوان در آثار نغمه شهدی‌پور که با تکههای پارچه، پسماند و توری‌های فلزی ساخته شده، از غلیان رنج‌های اجتماعی و عواطف جمعی سر برآورده‌اند.
در کارهای نغمه شهدی‌پور این چند‌پارگی، فقدان یک شکل کامل را به ارمغان می‌آورد و تنها با تکثر در زمان و مکان است که تکههای از دست رفته را می‌توان تا حدی بازیافت.
او در حالی از زوال و انهدامی دردمند حرف می‌زند که در میان زندگی ایستاده‌است. نوگل مظلومی
