الگوریتم هوش مصنوعی که در دانشگاه MIT ساخته شد توان تشخیص شباهت‌های میان آثار هنری از دوره‌های متفاوت تاریخ هنر را دارد. الگوریتم MosAIc با دسترسی به دو مجموعه‌ی هنری Metropolitan Museum of Art و Rijksmuseum و مقایسه‌ی آثار به دنبال انطباق آثار و نمونه‌های مشابه است. این الگوریتم جدید که توسط آزمایشگاه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی دانشگاه MIT در کمبریج در کنار مایکروسافت از هوش مصنوعی جهت تشخیص شباهت‌های میان آثار هنری از خاستگاه‌های فرهنگی و مدیوم‌های متفاوت استفاده کرد. این هوش مصنوعی مبتنی بر یادگیری ماشینی و سیستم بازیابی تصویری است و تفاوت آن از دیگر سیستم‌های بازیابی تصویریِ متعارف عملکرد گسترده‌تر آن است. سیستم‌های متعارف در درون مجموعه‌ی عکس‌های دسته‌بندی‌شده عمل می‌کنند و تصویر مشابه از همان برند یا هنرمند را با تصویر انتخاب‌شده جفت می‌کند اما این نرم‌افزار علاوه‌بر جستجو در محدوده‌ی رنگ و استایل، معنا و تم آثار را نیز در بر می‌گیرد. کاربر برای جستجو تنها یک تصویر را انتخاب می کند و از میان آثار دو مجموعه‌ی نیویورک و آمستردام که برمبنای ساختاری درختی تنظیم شده‌اند آغاز به جستجو و ارائه‌ی انطباق‌های ممکن می‌کند.
مارک همیلتون ایده‌ی اصلی این نرم‌افزار را از نمایشگاه اخیر در Rijksmuseum اقتباس کرد. هدف این نمایشگاه کشف شباهت‌ها و قرابت‌ها میان هنرمندان برجسته‌ی قرن ۱۷ بود. همیلتون از شباهت غیرمنتظره‌ی میان دو اثر از Francisco de Zurbaran و Jan Asselijn متعجب شده بود و همین وی را به طراحی نرم‌افزاری برای یافتن شباهت معنا و تم آثار علاوه‌بر رنگ و استایل ترغیب ساخت.
محققان این پروژه را با امید تشخیص ارتباطات نادیده و تحصیل یک نگاه نو در پیوندهای جهان تصویر آغاز کردند. هملیتون، ابراز امیدواری کرد که این ابزار به یاری تاریخ‌دانان برآید و در جهت کشف الگوهای تازه‌ای در تاریخ و شواهدِ پشتیبانِ فرضیه‌ها عمل کند. وی در توضیح تجربه‌ی شگرف خود به درخواست یافتن آلت موسیقی مشابه رب دو شامبر (Banyan) متعلق به قرن ۱۸ (لباس اروپایی با الهام از کیمونوی ژاپنی) اشاره کرد. نتیجه‌ی جستجو ویولنی با رنگ و نقش مشابه در کنار سایر پیوندهای بنیادین آن با لباس بود. اگرچه نتیجه‌ی جستجوها و انطباق‌ها در نگاه اول ناهمخوان می‌نماید اما بلاشک چیزی غریب درباره‌ی ارتباط تصویری میان دو اثر وجود دارد.
همیلتون بیان داشت این نرم‌افزار می‌تواند به عنوان کیوریتور ایفای نقش کند اما هدف جایگزینی آن با کیوریتورها نیست. او اطمینان داد: «ما از این رویکرد تنها برای یافتن جفتِ آثار استفاده می‌کنیم؛ بااین‌حال این متخصصان تاریخ هنر و کیوریتورها هستند که می‌توانند زمینه‌ی تاریخی مشابهت‌ها را درک کنند».
