آغاز اپیدمی کرونا هنر را با چالش‌های متعددی روبه‌رو کرد که مهم‌ترین آن توقف و آسیب مالی بود. مشکلات برخاسته از توقف فعالیت‌ها طی چند ماه گذشته بسیار ملموس است. نبود حمایت‌ها و پشتیبانی‌های مالی از سوی دولت، فقدان امنیت شغلی و نبود برنامه‌ای درست برای مدیریت چالش‌های برخاسته از اپیدمی خسارت بسیاری را به جامعه‌ی هنری و بالاخص خانهی هنرمندان ایران تحمیل کرده است. با شروع اپیدمی کرونا خانهی هنرمندان تلاش کرد تا با تکیه بر فعالیت‌های مجازی مانع از توقف خود شود بااینحال با بحران مالی روبه‌رو شد و اکنون برقرارماندن این نهاد مهم هنری به حمایت دولت و نهادهای عمومی و فرهنگی وابسته است.
ایرج راد، رئیس هیئت مدیره‌ی خانهی تئاتر و رئیس شورای عالی خانهی هنرمندان، وضعیت فعلی را نامناسب و کمک‌های دریافت‌شده را اندک خواند. به دلیل اپیدمی کرونا حدود ۲۴۵ کار نمایشی در تهران و بیش از ۵۰۰ کار در دیگر نقاط کشور متوقف شدند. وضعیت حقوقی و قانونی هنرمندان نامنسجم است و اقدامات حمایتی صورت‌گرفته نیز ناکافی بودند. پیش از آغاز اپیدمی کرونا به طور معمول بخشی از این هزینه‌ها از طریق کمک شهرداری و شورای شهر و بخشی دیگر از طریق فروش بلیط و اجاره‌ی فضاهای نمایشگاهی و سالن‌ها تأمین می‌شد. از آغاز اپیدمی کرونا تاکنون درآمدهای پیش‌بینی‌شده‌ی سال ۹۹ حاصل نشد و هزینه‌ها آسیب مالی سنگینی به این نهاد هنری وارد کردند به نحوی که این نهاد قادر به پرداخت حقوق کارکنان خود نیست و بسته‌های حمایتی و مبالغی که تاکنون فراهم شده‌اند برای جبران این خسارات وارده بسیار ناچیزند.
محمد رجبی معمار، مدیرعامل خانهی هنرمندان ایران، بیان کرد که دولت نقش مثبتی در حمایت و احیای خانهی هنرمندان نداشته است. با وجود وعده‌ی دولت مبنی بر پرداخت کمک‌ها در صورت عدم اخراج کارکنان هنوز هیچ وام یا کمک بلاعوضی از جانب دولت دریافت نشد. بنا بر اظهارات این مدیر تنها صدور اجازه‌ی ازسرگیری فعالیت‌های هنری تنها رفع مسئولیت است و میان این مجوز و تبلیغ رسانه‌ها مبنی بر عدم خروج غیرضروری از منزل تناقض وجود دارد. همچنین درحالیکه پیش از شیوع کرونا تئاتر توان تأمین هزینه‌های صرف‌شده را نداشت رونق‌بخشیدن به تئاتر با نصف ظرفیت سالن محال است. در مورد گالری‌ها هم مسئله‌ی پروتکل‌های بهداشتی مطرح است. با وجود آنکه پروتکل‌های بهداشتی برای فعالیت گالری‌ها رعایت شده‌اند اما باز هم تأکید بر عدم خروج غیرضروری از منزل با رونق‌بخشی به فعالیت گالری‌ها در تناقض است. همچنین رعایت بی کم‌و‌کاست پروتکل‌ها هزینه‌ی مضاعفی را در این دوران رکود به گالری‌ها تحمیل می‌کند که جبران آن بسیار بعید است.
حمایت مالی از هنرمندان و نه خانهی هنرمندان ایران در حال حاضر صندوق اعتباری هنر است که از محل اعتبارات سازمان برنامه و بودجه تأمین شده است تا به هنرمندان وام با بهره‌ی ۴ درصدی پرداخت شود و همچنین بخشی از هزینه‌ی بیمه‌ی تأمین اجتماعی و بیمه‌ی تکمیلی هنرمندان پرداخت شود. از ۷۰ هزار عضو صندوق اعتباری هنر تنها نیمی بیمه‌ی تأمین اجتماعی دارند. مدیران و مسئولان خانهی هنرمندان ایران طی دو دهه فعالیت خود به‌عنوان نهادی فرهنگی، غیردولتی و غیرانتفاعی بر نبود ردیف بودجه‌ای از بودجه‌ی عمومی کشور برای این نهاد و ضرورت اقدام دولت در تغییر اولویت‌ها در تخصیص اعتبارات و بودجه تأکید می‌کنند.
