سال ۲۰۲۰ سالی بود که درهای موزه‌ها و گالری‌ها در سراسر جهان به خاطر کووید-۱۹ بسته شده بود. هیچ‌گاه پیش از این ارزش و نیاز به هنر عمومی این چنین آشکار نشده بود. برای گرامیداشت قدرت شگرف و معنای هنر عمومی، کمپانی UAP لیست سالانه ی خود از بهترین آثار سال را منتشر کرده است. آثار برگزیده توسط هنرمندان و کیوریتور های مطرح بین المللی، بروک اندرو، مانال الدووایان، کندال هنری و Raqs Media Collective، به‌علاوه ناتاشا اسمیت، مدیر و کیوریتور ارشد UAP و اینهکه دین انتخاب شده‌اند.
در ادامه، این لیست به همراه پاره ای از توضیحات انتخاب گران درباره ی هر اثر به اشتراک گذاشته می شود.
سایه بر سرزمین، حفاری و تدفین در سرزمین بکر
نیکولاس گالانین
سیدنی، استرالیا
این اثر هنری که برای بیست و دومین دوسالانه ی سیدنی در جزیره‌ی کوکاتو خلق شده بود، پرداخته‌ای حائز اهمیت درباره‌ی سرزمین بومیان و افسانه‌ی ساخته‌شده درباره‌ی اکتشاف این سرزمین است. هم‌زمان، در اوایل ۲۰۲۰ در استرالیا جریانی برای اعتراض و به چالش‌کشیدن جشن‌های رسمی دویست و پنجاهمین سالگرد سفر کاپیتان کوک به استرالیا و اقیانوسیه در حال شکل گرفتن بود. شِمای این کار که تداعی‌گر سایت‌های حفاری باستان‌شناسان بود، به شکلی استعاری نشان از کندن و دفن‌کردن یک یادواره را دارد؛ و نکته ی جالب این است که این کار با اعتراضات جنبش Black Lives Matter/Indigenous Lives Matter در سراسر جهان و این عمل آنها که مجسمه‌های استعمارگران و برده‌داران را به زیر می‌افکندند هم‌زمان شد.
دیوارنگاره‌ها در محله ی استاسیو
مجموعه ی هنرمندان NoGenta and ConTraConsciencia
ریو دو ژانیرو، برزیل
.jpeg)
این دیوارنگاره مردی را در حال ضدعفونی‌کردن و چهره‌ی رئیس‌جمهور ژائیر بولوسونارو را در قالب یک ویروس به تصویر کشیده است. این اثر نقدی است به رئیس‌جمهور که جدی‌بودن مسئله‌ی ویروس کرونا را دست کم گرفت و آن را یک «سرماخوردگی کوچک» خواند. تا ماه آگوست، کرونا حدود صد هزار نفر را در این کشور کشت و حدود سه میلیون نفر را مبتلا کرد.
دیوارنگاره‌ی جرج فلوید
گرتا مکلین، زینا گلدمن، کدکس هررا، نیکو الکساندر و پابلو هرناندز
مینیاپولیس، مینه‌سوتا، ایالت متحده
.jpeg)
در ۲۰۲۰ ما شاهد به‌کار‌گرفته‌شدن دیوارهای آمریکا به دست هنرمندان برای به یاد‌‌سپردن و ثبت‌کردن لحظه‌ای حائز اهمیت در زمانه‌ی خود بودیم. به تصویر‌کشیدن جرج فلوید و جمله‌اش «نمی توانم نفس بکشم» به کنشی جهانی برای پرداختن انتقادی به مسئله‌ی سرکوب و نژادپرستی بدل شد.
Desert X AlUla 2020
العلا، عربستان سعودی
.jpeg)
اثری از چهارده هنرمند که در ژانویه ۲۰۲۰ اجرا شد. از این هنرمندان خواسته شده بود تا نسبت به آن ناحیه و ساکنانش مسئول باشند و در نظر داشته باشند که این آثار موقتی بوده و زمانی که برداشته شوند می‌بایست هیچ اثری بر محیط برجای گذاشته نشود. در این آثار، هنرمندان به کند‌و‌کاو در پِی‌رنگ‌هایی همچون کیهان و ستاره‌شناسی، کمبود آب، میراث بادیه‌نشینان، تجارت، سرمایه‌داری و نفت پرداختند.
BLACK LIVES MATTER
تیجای محمد، سوفیا داوسون و پاتریس پِین
نیویورک، ایالات متحده
.jpeg)
این اثر ۱۸۳ متری در نزدیکی چندین نهاد و سازمان، از جمله دادگاه فدرال، دادگاه عالی نیویورک و شهرداری اجرا شده بود که هرکدام به‌نحوی در نژادپرستی سیستماتیکی که گریبان‌گیر سیاهان، مردم بومی و رنگین‌پوستان است دخیل بوده‌اند و همچنین توانایی آن را دارند تا برای اصلاح آن اقدام کنند.
بلوار خودکامگان آفریقایی
کنسف آرمستد
نیویورک، ایالات متحده
.jpeg)
بلوار خودکامگان آفریقایی ملهم از آفریقا است و نقاشی‌های خانگی‌ای را بازآفرینی می‌کند که زنان روستای تیِبِله در بورکینافاسو، در زمانه‌ی پیش از تجارت برده خلق کرده‌اند. چه بسا این راهی باشد برای تصور اینکه چگونه می‌توان مردمان و وقایعی را به یاد سپرد که زندگی آنانی که کمتر به آنان توجه شده است را شکل داده‌اند.
نور آزادی
ابیگل دِویل
نیویورک، ایالات متحده
.jpeg)
نور آزادی با ارجاع به زمانی که دست مشعل به دست مجسمه ی آزادی، از سال ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۲ در پارک میدان مدیسون به نمایش گذاشته شده بود، هم پاسخی به تاریخ است و هم پاسخی به زمان حال. این‌بار مشعل با چیزهایی دیگر ساخته شده است: یک زنگ قدیمی مدرسه، به‌سان فراخواندن آزادی و شعله‌ی آبی که با دست‌های مانکن‌ها شکل داده شده است. این ترکیب‌بندی تندیس‌گونه با داربستی چوبی احاطه شده است که به‌گونه‌ای سمبلیک اشاره به آن دارد که پس از تمامی این سال‌ها، آزادی هنوز در دست ساخت قرار دارد.
ایوانا فرانکه، پژواک چیزی پیش‌بینی‌نشده
یوکوهاما
ژاپن
.jpeg)
پژواک پیش‌بینی‌نشده، نمای جلوی موزه‌ی هنر یوکوهاما را کامل پوشش می‌دهد. این سازه با کوچک‌ترین نسیمی جان می‌گیرد. از دور چنان می‌نماید که گویی سازه‌ی ثابت ساختمان موزه ناپدید و به یک راز عمومی پنهان و غول‌آسا بدل می‌شود و هنگامی که بازدیدکننده نزدیک می‌شود، اثر مویر (moiré effect) بسیار ملایمی جلوه‌گر می‌شود.
معماران کشاورزی، ائتلاف فضایی
یوکوهاما
ژاپن
.jpeg)
ائتلاف فضایی یک باغ، یک دروازه، یک گذر، یک محل ملاقات، یک پناهگاه برای اَشکال حیات و موجوداتی است که فکر می‌کنند. مشی معماران کشاورزی موجب می‌شود تا آنها تمامی اشکال تلاقی طبیعت، فرم ساخته‌شده، حضور آدمی و نیت‌مندی را تخیل و ابداع کنند.
ساتو ریتا، درختان دوقلو (زرد) (آبی)
یوکوهاما
ژاپن
.jpeg)
فرم‌های پیازی شکل ساتو ریسا، که به‌نحو ابهام‌انگیزی میان راه ورودی و راه خروجی واقع شده‌اند، گویی حیات غیرزمینی ذی‌شعور هستند. شاید در جهانی دیگر، درخت‌ها این چنین باشند. حال، در جهان ما این دو درخت، بی‌حرکت، بی‌ریشه و بی‌شاخ‌وبرگ‌اند؛ چنان‌که گویی شعور هشیارشان، در کالبد بادکنکی صورت آن افکاری را به خود گرفته است که می‌جوشند و می‌ترواند. سپس، اندیشه‌ها و احساسات مردمِ زیر پایشان را که به بالا جریان دارد، درو می‌کنند و آنها را به سکوتی رازآلود ترجمه می‌کنند. رنگ زرد و آبی آنها، آن تصوری نیست که ما از گیاهان داریم. از دور و یا حتی از نزدیک، همگان در عجب‌اند که آنها به‌راستی چیستند. معانی‌ای که آنها می پرورانند، با گفت‌وگوهایی که پیرامونشان پا می‌گیرند سَیَلان پیدا می‌کنند.
به یاد آوردن جهان نوین پرشکوه (کمیسیون زمستانه تیت بریتانیا ۲۰۲۰)
چیلا کوماری سین بورمن
لندن، انگلستان
.jpeg)
این اثر با تلفیق اساطیر هندو، تصاویر بالیوودی، تاریخچه‌ی دوران استعماری و خاطرات شخصی، آمیزه‌ای است از قدرت، هویت، حافظه و امید. بورمن در تاریکی این پاندمی نوری را ارائه می‌کند و به یادآوری توانمان فرامی‌خواند. فعالیت او همواره توجه به و حمایت از برابری و تنوع را القاء می‌کند.
پروژه‌ی ۳۶ هنر عمومی کالدور، انجامش بده
نمایشگاه آنلاین
استرالیا
.jpeg)
این پروژه با تکرار ابتکار هانس اولریش اوبریست در سال ۱۹۹۳، از مخاطبانش دعوت کرد تا به صورت آنلاین راهنمایی‌های هنرمندان، معماران، موزیسین‌ها، طراحان رقص و پرورش‌دهندگان گل را دنبال کرده و آثار هنری خود را در خانه یا در فضاهای عمومی خلق کنند.
