نمایش آثار نجمه کزازی با عنوان هرکجا ماهی می رود، آب می رود
در تالار این/جا
۳ اردیبشت ۱۴۰۰ - اردیبشت ۱۴۰۰
سیل آمد! آشوبم!
آرام نگیرم تا خود را در راه نبینم!
هان من!
آن تن!
پیوسته میرو
و هیچ آشیانه‌ی معین مگیر
که ما را از آشیانه‌ها می‌گیرند و
چون خود را به دست آوردی
خوش میرو.
چرا که بند از پای ما کسی می‌گشاید که بسته است!
اگر کسی دیگر را یابی،
دست به گردن او درآور و
اگر کسی را نیابی،
دست به گردن خویشتن درآور.
سیل اول بود که ماهی سوی آب می‌رفت،
این ساعت؛
هرکجا ماهی می‌رود،
آب می‌رود.
مکتوبِ محمد بایسته با برداشت آزاد از مقالات شمس و رسالات سهروردی
در دو سال گذشته فضای ذهنی نجمه کزازی حول محور انسان در طبیعت بوده است که در مجموعه‌ی اخیر تسلط طبیعت بر انسان را می‌بینیم. این تسلط برای نشان دادن وسعت و عظمت طبیعت بوده است.
انتخاب دریا هم به صورت اتفاقی در کارهای او رخ داد. آب همزمان حس امینیت و عدم امنیت به او می‌دهد. این حس دوگانه به صورت یک آشفتگی و تلاطم در کارها نمود پیدا کرده است.
نجمه هنرمندی تجربه‌گرا در تکنیک است.
جذاب ترین بخش در پروسه‌ی کاری برای نجمه، لایه‌هایی است که با متریال‌های مختلف می‌سازد. عمل “نقاشی‌کردن“ و اتفاق‌هایی که در حین کار با تکنیک می‌افتد برای او جذابیت دارد.
