بهجت صدر محلاتی (۱۳۰۳، اراک - ۱۳۸۸، فرانسه) محلاتی از نقاشان مهم و تاثیر گذار ایران می باشد. وی در سال ۱۳۱۴ بورسیه‌ی هنرآموزی Accademia di Belle Arti di Roma را اخذ کرد و در سال ۱۳۳۳ با کسب رتبه‌ی نخست در رشته‌ی نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، پایان‌نامه هنری دریافت کرد. شیوه ی اصلی آثار بهجت صدر پاشیدن رنگ روی یک سطح و سپس جمع کردن آن با کاردک حکایت از دریافت هایی دارد که او در مواجه با جهان بیرون تجربه کرده و به همه چیز مانند یک فیگور نگاه می کند.
سال ۱۳۳۴ نیز بورس تحصیلی فرانسه و مدال انگر به او اهدا شد.
این نقاش در سال ۱۳۳۵برنده جایزه سیمین همترازی شهر سن ویتو شد و یک اثر از او به همراه چند کارازنگارگران جوان ایرانی در بی ینال ونیز پذیرفته شد.
در سال ۱۳۳۶ اولین نمایشگاه انفرادی اش را در نگارخانه پینچو در رم برگزارکرد و در سال ۱۳۳۹ پس از ازدواج با مرتضی حنانه دو سال می‌گذشت به ایران بازگشت در دانشگاه تهران به تدریس نگارگری پرداخت.
در سال ۱۳۴۱ نیز در سومین دوسالانه تهران جایزه نخست را گرفت و نگاره هایش به دوسالانه سی ویکم ونیز ارسال شدند.
او دستیاری گوستاو سن ژیه نقاش و استاد دانشگاه بوزار را بر عهده گرفت وشیوه های آموزش هنر را آموخت.
بهجت صدر به‌عنوان یک هنرمند تاثیرگذار و آوانگارد جایگاه ویژه‌ای در هنر معاصر ایران دارد. آثار او در کنار هنرمندان برجسته‌ای چون ژوزف بویز، مساژه، موهوی- نادی ارائه شده است.
صدر در دهه ۷۰ و ۸۰ نمایشگاه های بسیاری در ایران و خارج از کشور برپا کرده است و آثاری از این هنرمند در موزه هنرهای معاصر تهران و موزه های خارجی همچون "مینیا پولیس" امریکا، موزه هنرهای پاریس، موزه هنرهای چک واسلواکی، موزه هنرهای رم و ... نگهداری می شوند.
این هنرمند پیشگام در هنر نوگرای ایران مرداد ۱۳۸۸ در جنوب فرانسه درگذشت.
