آیدین آغداشلو نقاش، طراح، گرافیست، نویسنده و مدرس به نام ایرانی است که کار خود را از نوجوانی آغاز کرد و در همان جوانی تصویرگر کتاب‌های درسی ایران، مجلات، و مؤسسه‌های خصوصی شد. او چند نقاشی نیز برای جلد چند کتاب از بهرام بیضایی کشیده است. از جمله عیّارنامه، دیباچهٔ نوین شاهنامه و طومار شیخ شرزین.
از سال ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷، او در هنرستان هنرهای زیبای پسران و دانشکده هنرهای تزئینی تهران به آموزش مشغول بود. سپس به عنوان مدرس در دانشکده هنر دانشگاه الزهرای تهران به تدریس پرداخت.
او نقش مهمی در گردآوری هنرهای ایران و جهان داشته است و برگزارکننده و ترتیب‌دهنده نمایشگاه‌های بسیاری پس از انقلاب در ایران بود؛ نمایشگاه‌های هنری متعددی از ایران را به کشورها دیگر برد؛ از جمله نمایشگاه «هنر ایران، از گذشته تا امروز» در چین، «هنر گذشته ایران» در ژاپن، و نقاشی‌های معاصر ایران با زمینه سنتی که به بولونیای ایتالیا فرستاده شد.
او همچنین از دست‌اندرکاران راه‌اندازی موزه هنرهای معاصر تهران و موزه رضا عباسی بود. آیدین آغداشلو پس از انقلاب، از جمله نامدارترین استادان نقاشی برای نسل سوم نقاشان نوگرای ایرانی به شمار می‌رود. آغداشلو برای مدت کوتاهی نخستین رئیس موزه هنرهای معاصر تهران در آغاز گشایش آن بود، وی اقدام به گشایش موزه رضا عباسی در تهران کرد و خود، نخستین سرپرست موزه تا سال ۱۳۵۷ شد. در میان سال‌های۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، ایدین اغداشلو به گشایش و راه‌اندازی موزه‌های آبگینه و سفالینه و هنرهای معاصر در تهران، و موزه‌های کرمان و خرم‌آباد کمک کرد.
در سال‌های آغازین دهه ۱۳۶۰، وی به تحقیق و نوشتن فیلم‌نامه برای دو فیلم "تاریخچه خط" و "کارگاه‌های سنتی" برای صدا و سیمای جمهوری اسلامی پرداخت و کلاس‌های نقاشی کارگاه آزاد «هنرکده زنگار» را راه‌اندازی کرد؛ جایی که خود برای مدت‌های طولانی در آن به تدریس پرداخت. کلاس‌های درس او همواره با استقبال بالایی روبرو بودند و هنرمندان مطرحی از نسل نوی نقاشی ایران در آن‌ها آموزش دیدند.
آیدین آغداشلو تاکنون تنها دو نمایشگاه انفرادی برگزار کرده است که نخستین آن در سال ۱۳۵۴ در انجمن ایران و آمریکا در تهران بود و دومین بار درگالری اثر آبان ۱۳۹۳. مجموعه خاطرات انهدام و سال‌های آتش و برف وی از جمله مهم‌ترین آثار آیدین آغداشلو به شمار می روند.
برخی از نقاشی‌های آیدین آغداشلو در موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شوند که او امیدوار بود مجموعه کامل تری از آثارش را جمع آوری می کرد. بیشتر نقاشی‌های دیگرش در مجموعه‌های خصوصی هستند.
