کمتر از دو قرن است عکاسی اختراع شده است وجه تفارق ما با آدم‌های پیش از رخداد بزرگ. تولد عکاسی رخدادی بزرگ است. ما و آدم‌های هم روزگار ما در چیزی مشترک هستیم که اسلاف ما از آن محروم بوده‌اند؛ ما از خود و جهانی که در آن هستیم تصویری/تصاویری دیده‌ایم. تصویر جهانی به شکلی هولناک، واقعی؛ آنگونه که فرانتس کافکای عاصی می‌گفت؛ آن اندازه واقعی، که واقعی نه.
امروز کمتر عکاس نوآموزی درکی از مفهوم گنگ "تصویر مخفی" دارد. حالا عمل عکاسی نیازمند بسیار دانستن دانش فنی نیست. غول دیجیتال به خست یا سخاوت اینهمه را به ما هدیه کرده است. آرزوهای پیشگامان بزرگ برداده است. عکاسی به طرز سرسام‌آوری همه‌گیر شده است. با اینهمه شگفت‌آور است که با وجود آنکه آدم‌‌های بسیاری عکاسی می‌کنند اما تعداد کمی، تعداد خیلی خیلی کمی، تبدیل به عکاس می‌شوند و عکاس هم باقی می‌مانند. چیزی که امروز عکاسی را مشکل کرده است سهل‌الوصول بودن آن است. حالا عکاسی به حدی ناشدنی آسان است که دشوار، که ناشدنی.
عکس‌هایی که می‌بینید، تلاش شده‌ی نسل تازه‌ی دانشجویان عکاسی دانشگاه تهران است که پیشتر در سالانه‌ی عکس دانشگاه تهران گرد آمده است و روی دیوار رفته.