«جا» تجربه‌ای است در تعامل با مکان: «مکان» نمایشی که فضایی مدرن و یکپارچه،عرصه‌ای خالی برای نمایشگذاری، و لوح سفیدی برای نوشتن نیست؛ بلکه فضایی است آکنده با تاریخ و خاطره، ساختارمند، واجد کاربرد، زیسته و تجربه شده، و به فعلیت انسانی درآمده؛ لوحی که بارها بر آن نگاشته‌اند و پاک شده است، و اینک، در زمانی دیگر، محمل آزمونگری هنرمندان جوان می‌شود. 
«اینجا»، آب‌انبار پیشین، با اتاقک‌های متعدد و تودرتویش، همچون خانه‌ها و حجره‌های هم‌کنار، بستری می‌سازد پر ردّ و حافظه، تا هر اثری در گوشه‌ای از جغرافیا و تاریخ آن خانه کند، و حکایت و فعلیتش را با آن گره بزند. مکان‌ها از یاد نمی‌برند، شاهدند و حامل‌؛ و این رخداد را نیز صورتی می‌بینند نقش بسته بر طرح‌های پیشین، در طلب به یادآوردن، و در یاد سپردن.
هلیا دارابی