مجموعه  ("آمیگدال" پیام هایش را سریع می فرستد ) با رویکردی جامعه شناسی به فرهنگِ ترس در زندگی معاصر می پردازد. ترسی که منحصراّ از ناشناخنه ها نیست بلکه با تاکید به نقش رسانه ها در جوامع امروزی به نوعی خطرـ آگاهی اشاره دارد .
خطرـ آگاهی تنها با  تجربه های شخصی یا اطلاعات دستِ دوم کسب نمی شود، بلکه به گفته اولریش بک: مبتنی برناتجربه های دست دوم هم هست.
یعنی درک و برداشت انسان از آنچه می تواند در اطرافش رخ دهدیا به تعبیری زیستن با نوعی عدم اطمینان و یقین .
سودابه وطن پرست ازتجربه ی زیسته ی خود با تصاویری روایی و رئال از احساس عدم امنیت در امن ترین نقطه ی جهان  یعنی "خانه" می گوید و اینگونه به عمل بیولوژی در آمیگدال،مرکز احساسات در مغز،که مانند یک رادار هر نوع تهدیدی را به ما هشدار می دهدو از منظری به فرایند ترس به عنوان ابزاری برای حفظ بقای انسان اشاره دارد، می پردازد.