میتوان در ژرفای نگاه هنرمند ابژه ای یافت از خرد فردی؛ در پی ذات و حقیقت ساختن در چارچوب فضای شخصی به دور از هیاهوی بیرون .
گویی او معتقد است که دستانش به تنهایی قدرت ترمیم نواقص جامعه را ندارد .
بنابراین راهکاری پیش پای خود و دیگران می نهد و آن این است که رسیدن هر کسی به ایده آلیسم اخلاقی در فضای شخصی ، ناخودآگاه منجر به گسترش آن در فضای جمعی خواهد شد پس او سوبژه ای می شود که از این پنجره به بیرون می نگرد و از این ابزار زیبا شناسی هنر در بیان افکارش بهره می گیرد .
به قلم پرناز داداشی