اغلب لحظه‌های معمولی جهان با وجود ظاهر سرد و ساکت خود در تاریخ مؤثرند. اگر در یک سوی میدان لحظه های سرنوشت ساز رقم می خورند، در سوی دیگر کسانی عادی ترین اوقات زندگی را سپری می کنند.  اما در تاریک و روشنِ این صحنه مهدی فرهادیان مترصد است تا وقایع لحظه‌های طلائی و خطیرِ تاریخ - و نه لزوماً باشکوه - را روایت کند. در این مکاره او  حماسه‌ای فراموش‌شده و چه بساکم‌اهمیت انگاشته شده را می‌جوید و با خشم فروخورده‌ شده‌ی روزگارخود به  آن شوکتی دو چندان می‌بخشد؛ آن را به پرسش می‌گیرد و روایت حماسی دیگری می‌سازد.
فرهادیان زیر سایه‌ی سنگین اتفاقات زمان موضوعی که اصلاً عادی نیست اما عادی شده را با دَبدَبه وکَبکَبه به نمایش می‌گذارد. به هر حال او در بستر فرهنگی زندگی و کار می‌کند که زوال رامی‌آراید و با صورتی دلنشین به نمایش می گذارد؛ مقتدر می جنگد، با افتخار شکست می خورد و در نهایت عزا را هم بزک می کند. پس این وضعیت زبانی می طلبد که به حکمی نامعلوم از ناکجا، باید پرطمطراق باشد؛ زبانی والا برای نمایش امری غیرعادی اما عادی شده.

از متن کاتالوگ به قلم اکرم احمدی توانا