مرگ و هستی توامان.
آشوب خمیرمایه همه چیز است. در هر بستری منجر به پیامدهایی میشود. آشوب کیهان که به شکل گیری حیات انجامید و طبیعتی که به چشم حقیر ما منظم جلوه میکند، بر پایه آن بنا شد. آشوبی که اگر به روانمان رخنه کند منجر به اضطرابی گزنده میگردد. اضطرابی که اگر تسلیمش شوم خورنده منطق و اندیشه و نورحیات است. اما اگر در وهله پدیدار گشتنش با ضربات بداهه مداد و زغال روی کاغذ ریخته شود و به مرور منطق حجم و نور به آن تزریق شود به خلق فرمی جسمیت یافته از عالم پریشان درون می انجامد. و چه عجیب که  این اشکال به سان طفل نا مشروعی که از آمیختن حرص و آز بشر با مادر طبیعت پدید آمده است  در ابژه جنگل و دریا مینشینند.
ابژه طبیعت و ژانر منظره زبانی عالم گیر و همه فهم است. شاید کمتر بتوان موضوعی را یافت که تا این حد با احوالات درونی بشر همخوان باشد استعاره هایی نظیر دریای غم، طوفان خشم، بهار زندگی در تاریخ ادبیات بر این مسئله صحه میگذارد. جنگل و کوه و دریا جاییست که مرز بین حال و هوای درون و عالم بیرون محو بی رمق میشود.خیال را در محضر چشم بینی و خود را میان عواطفت میابی. ملقمه ای از احساسات و وقایع متناقض و همگن، ترس، اضطراب، وهم،‌ مرگ، آرامش، رشد. همگی جهانی برخاسته از آشوب را مینمایاند  که مرگ و پوسیدگی را زیر لایه ای از رنگ و نور نهان میکند.
جوهره اصلی مجموعه نقاشی آشوب چشم انداز هایی است که به آنجاها سفر کرده و پس از سیاحت و مطالعه دیداری و تعمیق، تصویر نهایی را در آتلیه خلق نموده ام. از این رو نمیتوان گفت مجموعه رویکردی صرفا طبیعت گرایانه یا بوم شناختی دارد. بلکه محرک اصلی تولید اثر، ثبت عالم شاعرانه و مالیخولیای درون است تا ابژه مشهود بیرونی. نقاشی هایم تلاشی ست برای نمایش این تلاقی و اشتراک ذهنیت و عینیت. ذهنیتی که تبلورش را جایی بهتر از طبیعت نیافتم جایی که خاستگاه همگی ماست و اینک فاصله ای به اندازه اعصار بینمان شکاف انداخته است.   
اشکان ماهرویی